Marisa Yeaman :: Voices From The Underground

De Australische singer/songwriter Marisa Yeaman heeft de laatste jaren in het voorprogramma gestaan van Tom Russell en Ron Sexsmith. Dat geeft zo’n beetje aan welk muzikaal terrein ze bestrijkt. Voices From The Underground is haar derde en beste CD; folky Americana met ballen waarin ze verhaalt over haar reizen. Luister naar Warm Night In Austin, het openingsnummer dat perfect beschrijft hoe het is om als buitenlander in de Texaanse stad te zijn. Overigens woont ze na vele omzwervingen nu in Nederland. Ga haar beluisteren en ga haar zien! Adembenemend!

Two Cow Garage :: Sweet Saint Me

Met Sweet Saint Me bewijst Two Cow Garage uit Columbus, Ohio wederom dat cowpunk een genre is waar nog volop leven in zit. Zanger/gitarist Micah Schnabel is een kruising van Hank Williams en Kurt Cobain. Liedjes die net als in de traditionele country afgeronde verhalen vertellen, deze keer vaak over geweld, en een gitaargeluid en een aanvallende speelstijl die sterk doet denken aan Nirvana. En als Schnabel dan ook nog eens in Jackson Don’t You Worry met hese stem Bruce Springsteen citeert, dan is het feest compleet. Sweet Saint Me is een briljante CD.

David Lowery :: The Palace Guards

David Lowery heeft prachtige platen gemaakt met zijn bands Camper Van Beethoven en Cracker. Nu hij 50 is, vond hij het tijd voor een solo-CD. The Palace Guards is het verbluffende resultaat. Een combinatie van popliedjes, Beatles-achtige melodieën, Americana en eigenzinnigheid a la Syd Barrett (luister naar het titelnummer). En natuurlijk is er Lowery’s gevoel voor humor, dat hem nooit in de steek laat (I Sold The Arabs The Moon). The Palace Guards is een muzikaal avontuur zonder grenzen.

I Can Lick Any Sonofabitch In The House :: The Sounds of Dying

Als je de muziek van Neil Young, Black Flag, Led Zeppelin, The Clash, The Bottle Rockets en The Band door elkaar husselt, dan krijg je I Can Lick Any Sonofabitch In The House. Na een pauze, waarin zanger Michael Dean Damron een paar fantastische soloplaten maakte (Bad Days Ahead en Father’s Day), is het kwintet uit Portland, Oregon terug met The Sounds Of Dying. En ook dat is weer een super-CD, waarmee I Can Lick Any Sonofabitch In The House bewijst dat het de allerbeste onbekendste band ter wereld is.

Paul Thorn :: Pimps and Preachers

Paul Thorn is net als Elvis Presley geboren in Tupelo, Mississippi, zijn vader was predikant en hijzelf was een bokser die het ooit opnam tegen de legendarische Roberto Duran. Dat verleden klinkt luid en duidelijk door in zijn muziek. Voeg daar nog de geest van Hank Williams en het stoere van Bruce Springsteen aan toe en je hebt Pimps And Preachers, de negende CD van de in Europa nog tamelijke onbekende Thorn. Een formidabele plaat, die een perfecte balans vindt tussen de ruwe bolster en de blanke pit.

Cindy Bullens :: Howling Trains and Barking Dogs

In 1990 reisde Cindy Bullens naar Nashville. Daar schreef ze handenvol liedjes met collega’s. De Dixie Chicks putten daar uit en het leverde Radney Foster een grote hit op met Labor Of Love. Nu heeft Bullens, die een fenomenale stem  heeft, de nummers uit die tijd opgenomen. Howling Trains And Barking Dogs is rootsy pop en rock met voor haar doen opvallend veel country-invloeden. En een geweldige versie van Labor Of Love.

Cowboy Junkies :: Demons – The Nomad Series Volume 2

Vic Chesnutt raakte op zijn achttiende verlamd bij een auto-ongeluk en bracht de rest van zijn leven door in een rolstoel. Voordat hij in december 2009 zelfmoord pleegde, maakte hij dertien solo-CD’s, vol met excentrieke muziek. De Cowboy Junkies hebben met Demons – The Nomad Series Volume 2 een passend afscheid van Chesnutt afgeleverd. Elf covers waarop de Cowboy Junkies, meer dan Chesnutt dat zelf deed, duidelijk maken hoe goed deze liedjes zijn. Een eerbetoon zoals elke dode dat zou wensen. Zo ontroerend kan muziek dus zijn.

Ladysmith Black Mambazo :: Songs From A Zula Farm

Ladysmith Black Mambazo werd wereldberoemd toen Paul Simon de groep vroeg mee te zingen op Graceland. Ze waren de onbetwiste sterren van die CD, waarvan er vele miljoenen werden verkocht. Ze hebben zelf inmiddels ook meer dan 30 CD’s gemaakt. Songs From A Zulu Farm, hun nieuwe CD, is een fantastische verzameling Zuid-Afrikaanse volksmuziek en een mijlpaal in hun lange carrière. Met deze liedjes groeiden de groepsleden op en de gedrevenheid waarmee ze die hier vertolken, maakt dit tot iets heel bijzonders. Alleen stemmen, en af en toe het geluid van kinderen, regen en donder, is genoeg om je drie kwartier lang kippenvel te bezorgen. 

The Statesboro Revue :: Different Kind Of Light

Op de site van The Statesboro Revue uit Austin, Texas staat een lijstje van de bands door wie ze beïnvloed zijn: The Allman Brothers Band, The Black Crowes, The Rolling Stones, The Band, Van Morrison, Creedence Clearwater Revival en Led Zeppelin. Different Kind Of Light, hun tweede CD, past in die traditie: classic Southern rock. Leider Stewart Mann is een sublieme zanger met veel soul die weet hoe je liedjes schrijft. Een even verrassende als meeslepende plaat.

Leeroy Stagger & The Wildflowers :: Live at the Red River Saloon

Veel van de beste Americana wordt gemaakt door Canadezen. Leeroy Stagger maakte met Little Victories een van de meest verrassende CD’s van 2010. Nu is er Live At The Red River Saloon, een dubbele live-CD van Stagger en zijn groep The Wildflowers. Live opgenomen in Heilbronn in 2009. Een overweldigend concert met naast 18 eigen nummers, covers van Bruce Springsteen (Atlantic City) en Tom Petty (Swingin’). Wow!

RB Morris :: Spies, Lies and Burning Eyes

John Prine ontdekte hem, Lucinda Williams noemt hem de grootste onbekende liedjesschrijver van Amerika en Steve Earle beweert dat hij de reden is dat hij poëzie schrijft. Meer aanbeveling is niet nodig. RB Morris’ nieuwe heet Spies Lies And Burning Eyes en gaat grotendeels over zijn verblijf in Europa. Wederom een zeer bijzondere en dankzij stergitarist Kenny Vaughan behoorlijk stevige CD van een eigenzinnige muzikant die een unieke positie heeft in de Americana; hij is de Bob Dylan van deze tijd. Het eerste nummer, leuk voor ons Nederlanders, heet Amsterdam.