Gwyn Ashton :: Radiogram

Gwyn Ashton is een beul van een gitarist, wiens muziek zich begeeft op de scheidslijn van hard rock en blues. Op Radiogram wordt hij terzijde gestaan door een keur aan topmuzikanten. Met name Fabulous Thunderbird Kim Wilson’s mondharmonica geeft deze CD een rootsy uitstraling, hoewel het ook nu weer het fenomenale gitaarspel van Ashton is en het gemak waarmee hij catchy liedjes uit zijn mouw schudt, dat Radiogram ver uit tilt boven de muziek van zijn soortgenoten.

Carolyn Mark :: The Queen Of Vancouver Island

De Canadese Carolyn Mark vormde ooit en duo met de koningin van de alt.country Neko Case. Om tamelijk onverklaarbare redenen heeft Mark nooit de Case-status bereikt. Hopelijk brengt The Queen Of Vancouver Island daar verandering in. Dat zou niet meer dan terecht zijn, want het is haar meest experimentele en tegelijk meest toegankelijke CD. Country met een draai. Van de kippenvel-opener Poor Farmers tot de semi-serieuze afsluiter You’re Not A Whore (If No One’s Paying), het is van a tot z geweldig. Let ook op de Elvis Presley-cover (Flaming Star).

Samantha Martin & The Haggard :: Samantha Martin & The Haggard

De Canadese Samantha Martin heeft een ongelooflijke stem, een uniek mengsel van Janis Joplin, Patsy Cline en Aretha Franklin. Een power waar je koud van wordt. Blues, rock & roll, reggae, soul. Samantha Martin & The Haggard, zoals het album heet, is van het begin tot het einde bloedstollend goed. Negen eigen nummers en vier covers lang gaat het dak van het huis. Dit is met Alabama Shakes de rootsontdekking van het jaar.

Various :: Lowe Country – The Songs Of Nick Lowe

Met Lowe Country – The Songs Of Nick Lowe snijdt het mes aan alle kanten. Behalve dat het een prachtig eerbetoon aan de liedjesschrijver Nick Lowe is, gaan de opbrengsten naar goede doelen; de slachtoffers van de overstromingen in Nashville en die van de bosbranden in Austin. Maar waar het met een CD toch vooral om gaat is of het gebodene deugt. En daarop is het antwoord een driewerf ja. De eredivisie van de Americana doet zich tegoed aan de liedjes van Nick Lowe. Hayes Carll, Chatham County Line en Ron Sexsmith hebben zelden zo subliem geklonken. Sexsmith’ vertolking van Where Is My Everything is echt het ontroerendste liedje van het jaar. En daarnaast is er aanstormend talent als Caitlin Rose, Robert Ellis, Erin Enderlin (haar versie van Lover Don’t Go is een openbaring) en The Unsinkable Boxer. Allemaal top.

American Aquarium :: Burn.Flicker.Die

Burn.Flicker.Die is de zesde CD van American Aquarium uit Raleigh, North Carolina, maar pas de eerste die in Europa uitkomt. Zelf zien ze dit als het album dat hun naar de eredivisie van de Americana zal gaan katapulteren. En terecht, geen twijfel mogelijk. Dit is de muziek die de Drive-By Truckers gemaakt zouden hebben als Bruce Springsteen de aanvoerder van die groep was geweest. Burn.Flicker.Die verhaalt over het muzikantenbestaan, het soms harde leven in het Zuiden, de drugs, de drank en de noodzaak om te blijven dromen. Buitengewoon krachtig geproduceerd door Jason Isbell (ex-DBT) en tjokvol instant klassiekers zoals Casulaties en het door merg en been gaande Lonely Ain’t Easy. Sensationeel.

Mary Gauthier :: Live At Blue Rock

Live At Blue Rock klinkt alsof Mary Gauthier een privéconcert geeft in je eigen huiskamer. In een kleine zeventig minuten komen haar grootste hits voorbij: haar doorbraaklied Drag Queens In Limousines bijvoorbeeld, het monumentale Blood Is Blood en I Drink, een van Bob Dylan’s favoriete nummers. Daarnaast een paar fraaie nieuwe liedjes en drie covers van Fred Eaglesmith-klassiekers. Live At Blue Rock, waarop ze begeleid wordt door violiste Tania Elizabeth en percussionist Mike Meadows, is een van de allerbeste en meest bijzondere live-CD’s ooit.

Grandfather Child :: Grandfather Child

Grandfather Child is een mysterieuze groep uit Houston, Texas. Woorden schieten tekort als je hun debuut-CD Grandfather Child wilt beschrijven. Nimmer is er een band geweest die uit zoveel stijlen put: gospel, folk, soul, blues, rock ‘n’ roll, metal, hard rock, psychedelica. Zoete Philadelphia-soul koortjes worden hardhandig afgewisseld met Led Zeppelin. De briljante gekte van Jimi Hendrix gaat hand in hand met de sacred steel van Robert Randolph. Grandfather Child maakt grenzeloos rijke muziek.

John Hiatt :: Mystic Pinball

Mystic Pinball is alweer het eenentwintigste studio-album van het Amerikaanse fenomeen John Hiatt. Zijn carrière piekte commercieel in de tweede helft van de jaren tachtig met Bring The Family en Slow Turning. Hij had een megahit met Have A Little Faith In Me. Daarna ging hij, zonder hits, stug door met het afleveren van soms goede en vaak prachtige CD’s. Hij bleef een unieke muzikant en tekstschrijver die even makkelijk tranentrekkers als uiterst cynische liedjes maakte. Mystic Pinball is een waardig pracht. Energiek en krachtig met als hoogtepunten Wood Chipper, een van zijn beste teksten ooit, en No Wicked Grin, een smartlap van wereldklasse.