Diana Jones :: Museum Of Appalachia

Museum Of Appalachia Recordings, de nieuwe CD van Diana Jones, werd in twee dagen opgenomen in een blokhut in Clinton, Tennessee. Elf akoestische eigen liedjes die door merg en been gaan, teksten waarbij het moeilijk is de ogen droog te houden (Drunkard’s Daughter, Orphan’s Home) . Deze plaat had 100 jaar eerder opgenomen kunnen zijn, of 100 jaar later. Muziek uit de afgelegen bergdorpen in Amerika. Diana Jones hoort in het rijtje Gillian Welch, Iris DeMent en Lucinda Williams. Mooier en ontroerender kan muziek niet zijn.

Delbert & Glen :: Blind, Crippled & Crazy

Veertig jaar geleden maakte het duo Delbert McClinton & Glen Clark een paar swingende duoplaten. Hun B Movie Box Car Blues werd onsterfelijk in een versie van de Blues Brothers. Daarna gingen ze hun eigen weg. McClinton met een trits succesvolle soloplaten, Clark vooral als begeleider van Bonnie Raitt. Nu zijn ze terug als het duo Delbert & Glen met de CD Blind, Crippled & Crazy. Luister naar de opener Been Around A Long Time en alles is duidelijk. Texaanse muziek op zijn allerbest.

Watch the video at video.foxbusiness.com.

Chip Taylor :: Block Out The Sirens of This Lonely World

Chip Taylor, componist van de jaren zestig klassiekers Wild Thing en Angel Of The Morning, blijft maar meesterwerken afleveren. Block Out The Sirens Of This Lonely World is er ook weer een. De CD draagt de sporen van zijn verblijf in Noorwegen tijdens en na het Breivik-drama in 2011. Met zijn innemende praat/zing-stem vertelt hij weer een serie vaak waargebeurde prachtverhalen, fraai begeleid door The New Ukrainians. Hoogtepunt tussen hoogtepunten is North Caucasus Fight Club, het lied over twee worstelende broers die de belangrijkste beslissing uit hun leven moeten nemen.

Elliott Murphy :: It Takes A Worried Man

It Takes A Worried Man is de 33ste LP/CD van de in Frankrijk wonende Amerikaan Elliott Murphy. De opener is de Carter Family-klassieker Worried Man Blues (waar de CD-titel vandaan komt). Daarna keert Murphy terug naar wat hij tegenwoordig zo goed doet: vitale Springsteen/Mellencamp-achtige heartland-rock en sublieme teksten. Op I Am Empty krijgt hij hulp van mevrouw Springsteen, Patti Scialfa. En in het grappige Little Big Man beschrijft hij hoe hij op straat de laatste levende Ramone tegenkomt die er heel gezond uitziet.

Willie Nile :: American Ride

Willie Nile is de ultieme New Yorkse rocker. Lou Reed, Ramones, Patti Smith, Deborah Harry. In dat rijtje hoort Nile thuis. 33 Jaar na zijn debuut (Willie Nile, 1980) komt hij met American Ride en die CD klinkt als het werk van een jonge God. Fris en krachtig. Wat poppier dan The Ramones, maar even energiek. Zijn ode aan New York, Life On Bleecker Street, is fantastisch en zou onmiddellijk gecoverd moeten worden door Blondie. Naast eigen nummers is er ook een monumentale versie van Jim Carroll’s drugslied People Who Died. Meer dan cool.

Patrick Sweany :: Close To The Floor

Patrick Sweany, afkomstig uit Akron maar de laatste jaren opererend vanuit Nashville, is de John Fogerty van deze tijd. Hij is een geweldige zanger en zo mogelijk een nog betere gitarist. Daarnaast schudt hij aanstekelijke liedjes uit zijn mouw alsof het niets kost. Country, blues, rhythm ‘n’ blues, rock ‘n’ roll, hij maakt er een unieke en smakelijke mix van, die eigenlijk alleen maar te vergelijken is met Creedence Clearwater Revival in zijn hoogtijdagen. Zijn zesde CD Close To The Floor is wederom formidabele rootsmuziek; het beste wat 2013 te bieden heeft.

Tom Russell and the Norwegian Wind Ensemble :: Aztec Jazz

In mei 2012 in het Noorse Halden gaf Tom Russell een uniek concert, begeleid door gitarist Thad Beckman en het 32-koppige Norwegian Wind Ensemble. Het resultaat heet Aztec Jazz en is verbluffend, qua geluid enigszins vergelijkbaar met Miles Davis’ Sketches Of Spain. Russell put vooral uit zijn recente werk. Nina Simone, East Of Woodstock, West Of Vietnam, Goodnight Juarez, Stealing Electricity. Allemaal instant klassiekers, allemaal even prachtig.

Randall Bramblett :: The Bright Spots

Het cv van Randall Bramblett, uit Athens, Georgia, is indrukwekkend. Hij zat in de band Sea Level, speelde met Steve Winwood, Greg Allman, Chuck Leavell, Levon Helm, Widespread Panic en Gov’t Mule. Voor de laatste Bonnie Raitt-CD schreef hij het prijsnummer Used To Rule The World. Maar zijn claim to fame zijn toch vooral zijn solo-CD’s. Southern soul die door zijn geweldige stem en composities grote hoogtes bereiken. Zelf zegt hij dat hij deze muziek maakt omdat hij in zijn jeugd luisterde naar Ray Charles én Bob Dylan. The Bright Spots, zijn achtste plaat, is ook weer top. Muziek met hart en ziel.

The Dirty Guv’nahs :: Somewhere Beneath These Southern Skies

The Dirty Guv’nahs uit Knoxville, Tennessee worden door de een een combi van The Avett Brothers en The Black Crowes genoemd, de ander vindt dat de zeskoppige band het beste van de Rolling Stones en John Mellencamp tot iets nieuws heeft gesmeed. Hoe dan ook, het algemene enthousiasme voor Somewhere Beneath These Southern Skies, hun derde CD, is geheel terecht. Zanger James Trimble heeft een stem die door merg en been gaat en de band klinkt zo gedreven alsof hun leven ervan afhangt.

Bill Kirchen :: Seeds and Stems

Bill Kirchen, een van de ‘stille’ gitaarhelden van de laatste veertig jaar, kijkt met Seeds And Stems terug op zijn carrière. Van zijn tijd met Commander Cody and His Lost Planet Airmen (de hit Hot Rod Lincoln en Mama Hated Diesels, het meest trieste truckersliedje ooit) tot een selectie uit zijn fraaie soloplaten (de klassiekers Too Much Fun en Flip Flop). Dertien nummers in totaal, opnieuw opgenomen, opnieuw uitgevonden eigenlijk. Rockabilly en country zoals het bedoeld is. Kirchen heeft met Seeds And Stems en monument voor zichzelf opgericht.