Dirty Streets :: Blades Of Grass

Het trio Dirty Streets komt oorspronkelijk uit Mississippi maar heeft nu Memphis als thuisbasis. Daar namen ze in de fameuze Ardent studio Blades Of Grass op. Smerige bluesrock en energieke Southern rock waar de vonken vanaf spatten. Inspiratie vinden ze bij Cream, Humble Pie, Blue Cheer en de Black Keys. Het maakt van Blades Of Grass een even tijdloze als opwindende CD.

Beachwood Sparks :: Desert Skies

Beachwood Sparks uit Californië zijn de erfgenamen van Byrds, Buffalo Springfield, GP, Rain Parade, Teenage Fanclub en Belle & Sebastian. Neo-hippies die psychedelische folkrock maken. Deze eeuw produceerden ze een kwartet formidabele CD’s. Maar vorige eeuw was er een nooit uitgebracht album dat nu, vijftien jaar later, alsnog verschijnt. Desert Skies is de geboorte van Beachwood Sparks en de grootsheid van de band klinkt al luid en duidelijk door. Vooral het titelnummer en Sweet Julie Ann zijn ongelooflijk.

Fred Eaglesmith :: Tambourine

De in Nederland wereldberoemde Canadees Fred Eaglesmith heeft met Tambourine op de grens van 2013 en 2014 zijn meest poppy album ooit afgeleverd. Jaren zestig pop wel te verstaan. De bron ligt in 1966. Het is Bob Dylan’s Blonde On Blonde, het garage-geluid van Question Mark & The Mysterians, soul, de opkomst van de psychedelica. De teksten zijn zoals altijd ontroerend, grappig en écht. Engineer is de tranentrekker van het jaar en Can’t Dance klinkt met zijn orgeltje nu al als een klassieker met het geniale refrein: ‘I love my electric guitar/I love it when I play it way too loud/I ain’t never gonna be a star/But I sure do know how to please a crowd.’ Zo is het maar net.

John Hiatt :: Here To Stay – Best Of 2000-2012

Deze eeuw heeft John Hiatt zijn leven redelijk op orde. Gezin, geen drank, geen drugs. Dat nieuwe geluk en al die ellende van vroeger zijn de inspiratiebronnen voor de muziek die Hiatt deze eeuw heeft gemaakt. De hoogtepunten van die acht albums zijn bijeengebracht op Here To Stay – Best Of 2000-2012. Crossing Muddy Waters, Master Of Disaster, Damn This Town, allemaal fantastische energieke nummers. En het toetje is een samenweking met gitaarvirtuoos Joe Bonamassa: het niet eerder uitgebrachte Here To Stay. Top.

Shaver :: Shaver’s Jewels

Gitarist Eddy Shaver stierf aan een overdosis op oudjaarsavond 2000. Hij was 38. De jaren daarvoor speelde hij in de groep van zijn vader Billy Joe. Ze noemden zich Shaver en de eerste plaat die ze maakten, Tramp On Your Street, is een van de vijf beste Americana-albums ooit. De vier die volgden zijn bijna net zo goed. Het allerbeste van die vijf is nu verzameld op Shaver’s Jewels – The Best Of Shaver. Eddy blijkt, ook met terugwerkende kracht, een formidabele gitarist en de liedjes van vader Billy Joe zijn zonder uitzondering geniaal. Dit is waarlijk superieure muziek.