Robert Ellis :: The Lights From The Chemical Plant

Robert Ellis, geboren in Texas en tegenwoordig woonachtig in Nashville, is een rootsy en hedendaagse combi van Paul Simon, Randy Newman, James Taylor en Tom Waits. Maar tegelijkertijd is hij ook heel erg zijn eigen unieke zelf. The Lights From The Chemical Plant is zijn meesterwerk. Avontuurlijker dan ooit, intelligente, humoristische en emotionele teksten. Luister naar Bottle Of Wine (And A Bag Of Cocaine) en het wordt duidelijk hoe bijzonder Ellis is. Opzienbarend is de enige cover: Simon’s Still Crazy After All These Years.

Miraculous Mule :: Deep Fried

De smerigste plaat van het jaar, in de beste betekenis van het woord, is Deep Fried. Het is het debuut van het Londense trio Miraculous Mule. Ze klinken als een kruising van Outsiders, Captain Beefheart, Nick Cave en Mike Gunther. Oude blues en gospel is het uitgangspunt, maar wat ze daarmee doen is ronduit verbluffend. De opnamemeters slaan voortdurend uit richting rood. Naast een handvol traditionals schrijven ze zelf ook liedjes die zo uit de pen van Robert Johnson zouden kunnen vloeien. Of uit die van de geniale Blind Willie Johnson, waarvan ze hier Lord, I Just Can’t keep From Crying coveren.

Bap Kennedy :: Let’s Do It Again

In de betrekkelijke luwte is de Ierse singer/songwriter Bap Kennedy bezig een imposant oeuvre op te bouwen. Hoe goed hij is, blijkt uit de mensen die graag met hem samenwerken: Steve Earle produceerde een van zij CD’s (Domestic Blues), Mark Knopfler ook (The Sailor’s Revenge) en Van Morrison schreef een nummer met hem (Milky Way). Let’s Start Again is zijn zesde CD en is weer prachtig. Steve Earle kwam dicht bij de waarheid toen hij zei: ‘Bap Kennedy is de beste songwriter die ik ken.

David Grissom :: How It Feels To Fly

David Grissom heeft zich al onsterfelijk gemaakt als sessie-gitarist voor mensen als John Mellencamp, Joe Ely en The Allman Brothers. Met zijn vierde CD How It Feels To Fly maakt hij zich ook onsterfelijk als solo-artiest. Vanaf het eerste nummer, het fantastische Bringin’ Sunday Mornin’ To Saturday Night tot het met de live-versie van Z.Z. Top’s Nasty Dogs And Funky Kings gaat hij geweldig tekeer op zijn gitaar en blijkt hij meer dan aardige eigen liedjes te kunnen produceren. Dit is Texaanse roots-muziek van de bovenste plank.

Tinsley Ellis :: Midnight Blue

Op If The River Keeps Rising, het openingsnummer van de CD Midnight Blue, doet meestergitarist Tinsley Ellis uit Atlanta, Georgia een dappere poging Led Zeppelin naar de kroon te steken. En verdomd, het had niet misstaan op een Zep-LP. Fenomenaal. Zoals alle tien nummers op Midnight Blue klinken als een klok en hij steeds weer nieuwe wegen bewandelt met zijn bluesrock. Hij aarzelt niet er een New Orleans-shuffle tegenaan te gooien of zijn liefde voor Ray Charles te betuigen. Ellis bewijst wederom dat hij de onbetwiste top is in zijn genre.

Joseph Parsons :: Empire Bridges

Joseph Parsons komt uit Philadelphia, maar brengt inmiddels meer tijd in Europa, en dan vooral Duitsland, door. Daar heeft hij een grote en loyale fanbasis. De laatste jaren ging veel van zijn tijd zitten in gelegenheidsfomaties als Hardpan en US Rails, maar nu is hij terug met een eigen CD: Empire Bridges. Daarop is Parsons in grote vorm met fraaie ballads, mid-tempo folk en stevige rockers. En dan zijn er zijn schaamteloos eerlijke teksten waar slechts weinig van zijn collega’s aan kunnen tippen. Top-CD.

Sandra Phillips :: Too Many People In One Bed

In 1970 nam Sandra Phillips onder leiding van de even gekke als geniale Swamp Dogg de LP Too Many People In One Bed op. Nadat er een handvol exemplaren verscheept waren ging de platenmaatschappij failliet en verdween de LP in en groot zwart gat. Tot nu, want Alive Natural Sound Records brengt alle Swamp Dogg-producties opnieuw uit. En dus kunnen we nu zeggen dat Too Many People In One Bed inderdaad zo goed is als de uitverkorenen die de plaat kenden, toen beweerden. Dit is deep Southern soul van de eerste orde. Een meesterwerk.

Various Artists :: Songs for Slim

Bob ‘Slim’ Dunlap was gitarist van The Replacements, een van de beste bands ooit. Daarnaast maakte hij een paar sublieme soloplaten. Februari 2012 kreeg hij een ernstige beroerte en zoals dat in Amerika gaat, dan is er geen afdoende verzekering. Dus schoten muzikale vrienden hem te hulp en begonnen singletjes te maken die per opbod verkocht werden. Die nummers zijn nu verzameld op Songs For Slim – Rockin Here Tonight: A Benefit Compilation For Slim Dunlap. The Replacements, Steve Earle, Lucinda Williams, Jakob Dylan, Jeff Tweedy zijn een handvol bekende namen. Maar ook de onbekendere goden zijn top met hun interpretaties van de Slim-muziek. Twee CD’s met heel goede muziek voor een heel goed doel.