Randall Bramblett :: Devil Music

Randall Bramblett is de ultieme zuidelijke rocker. Otis Redding, John Fogerty en Greg Allman in één. Op zijn tiende solo-CD Devil Music overtreft hij zichzelf. Opener Dead In The Water is een sublieme song over dood en verderf en klinkt alsof er een geest uit het moeras oprijst – een van de vijf beste liedjes van het jaar, ook dankzij een smerige gitaarsolo van Mark Knopfler. Het titelnummer verhaalt over het bezoek van Howlin’ Wolf aan zijn gelovige moeder. Die wijst hem de deur omdat hij succes heeft met de muziek van de duivel. En zo rijgen de hoogtepunten op deze prachtplaat zich aaneen.

King Mud :: Victory Motel Sessions

Kick ass rock & roll, smerige blues, noem het wat je wil. Maar één ding staat vast: Victory Motel Sessions, het debuut van King Mud, is de meest gedreven plaat van het jaar. King Mud is de andere band van de geniale zanger/gitarist Freddy J IV, die ook al zo’n duivelse muziek met Left Lane Cruiser, en Brand New Heavies-drummer Van Campbell. Hulp krijgen ze van Radio Moscow-gitarist Parker Griggs. Geweldige eigen nummers, geweldige cover van Wilko Johnson’s Keep it Out Of Sight. Wat een energie, wat een liedjes, wat een spel. Harder heeft de blues nooit gerockt.

Bill Pritchard :: Mother Town Hall

Bill Pritchard, een moderne uitvoering van Kinks-leider Ray Davies, wil nog wel eens een pauze van een jaartje of acht inlassen tussen CD’s. Maar de juichende kritieken die hij in 2014 kreeg voor A Trip To The Coast inspireerden hem zodanig dat er nu al een opvolger is: Mother Town Hall. Die is wat dromeriger dan de voorganger, maar minstens zo mooi. De gitaren twinkelen, de ene memorabele melodie volgt op de andere, de zang is lieflijk, maar nimmer karakterloos. Dit is wat je met recht tijdloze muziek kunt noemen. Prachtig.

Hege Brynildsen :: When My Man Comes To Town

Om met de deur in huis te vallen: When My Man Comes To Town, de derde CD van de Noorse singer/songwriter Hege Brynildsen, is niets meer of minder dan een meesterwerk. Nog steeds zijn de belangrijkste invloeden, Iris Dement en Emmylou Harris, duidelijk hoorbaar, maar hier heeft ze haar eigen stem gevonden. Prachtliedjes, geworteld in gospel en country, en zo gezongen dat het kippenvel bijna constant over je rug loopt. When My Man Comes To Town kookt over van de, soms donkere, emoties. Nu al kandidaat voor de top 10 van beste CD’s van 2016.

Corinne West :: Starlight Highway

Na een te lange stilte is daar eindelijk Starlight Highway, de glorieuze comeback van de Californische singer/songwriter Corinne West. Tien prachtliedjes en een stem als een engel, maar wel met scherpe randjes. Ze is een unieke combinatie van Jefferson Airplane’s Grace Slick, Joni Mitchell en Gillian Welch. Haar folk is beurtelings jazzy en psychedelisch, lieflijk en mysterieus. Prachtmuziek, ook dankzij de sublieme bijdrages van Kelly Joe Phelps.

All Them Witches :: Dying Surfer Meets His Maker

 

De live-reputatie van All Them Witches, een kwartet uit Nashville, groeide als kool. Wie ze live zag, ging knock-out. Dus het is geen wonder dat ze voor hun derde CD opgepikt zijn door een grote maatschappij: New West. En wat een plaat is Dying Surfer Meets His Maker geworden. Dit is echt originele muziek. Psychedelisch, experimenteel, melodieus, hypnotiserend bluesy, hard rockend. Tuurlijk zijn er invloeden: vroege Dr. John, Led Zeppelin, Pink Floyd, Sun Ra, Black Sabbath, Junior Kimbrough. Maar het is toch vooral het niet te omschrijven geluid van All Them Witches en hun volstrekt eigen opvatting over muziek dat het ‘m doet. Ouderwets en baanbrekend nieuw tegelijk. Woorden schieten hier tekort.

Ben Arnold :: Lost Keys

Stupid Love, het openingsnummer van zanger/pianist Ben Arnold’s achtste solo-CD Lost Keys, zet de toon: Bruce Springsteen met gospel-invloeden. Pop vol passie is het handelsmerk van de man uit Philadelphia met de schuurpapieren stem die een combi is van Joe Cocker en Randy Newman. De liedjes zijn deze keer soulvoller dan voorheen; alsof John Hiatt een maand opgesloten zat in een kamer met alleen maar oude Motown- en Stax-platen. Prachtig. Hart & ziel-muziek van de bovenste plank.

Mandolin Orange :: Such Jubilee

This Side Of Jordan uit 2013 was hun doorbraak, opvolger Such Jubilee is de bevestiging van het enorme talent van Mandolin Orange. Het duo uit North Carolina ontkwam niet aan vergelijkingen met Gillian Welch en David Rawlings, want dat is het genre waarin Emily Frantz en Andrew Marlin opereren. Prachtige melodieën, intelligente en emotionele teksten, superieure muziek. Opener Old Ties And Companions zet de toon: dit album gaat over thuis en afkomst op een manier waarop ook Guy Clark zijn liedjes schrijft. Such Jubilee is een tijdloze en monumentale CD.

Scott Bricklin :: Lost ‘til Dawn

Scott Bricklin geniet enige bekendheid als bassist van de ‘supergroep’ US Rails en als begeleider van Graham Parker. Maar de echte doorbraak wordt zijn tweede solo-CD Lost ‘Til Dawn. Zelden is er zo’n volmaakte popplaat gemaakt. Van de Stones-achtige opener Fire On Fire, via het Beatles-achtige On The Rock, naar het Tom Petty-achtige titelnummer. Bricklin, afkomstig uit Philadelphia en tegenwoordig woonachtig in Parijs, kent zijn klassiekers, maar geeft daar een heel fijne eigen draai aan. Erg goed.