Slobberbone :: Bees and Seas: The Best of SLOBBERBONE

Slobberbone uit Denton, Texas leverde tijdens haar bestaan slechts vier studio-CD’s af, maar maakte daarmee wel een verpletterende indruk. Brent Best was een van de beste zangers in de Americana en een briljante schrijver, de muziek was countrypunkroots&roll. Energiek en echt. Op Bees And Seas: The Best Of Slobberbone zijn 18 van hun beste nummers verzameld. Klassiekers als Barrel Chested, Little Drunk Fists en Gimme Back My Dog. Dit is een bijna tachtig minuten durend testament van een schromelijk onderschatte band. De hoes is van Will Johnson (Centro-matic), de hoestekst van Patterson Hood (Drive-By Truckers). F*ckin’ fantastisch!

Hackensaw Boys :: Charismo

De Hackensaw Boys uit Virginia bestaan 17 jaar en zijn vooral beroemd en berucht om hun optredens. De Hackensaws zitten weliswaar in de countryroots hoek, maar live hadden ze de uitstraling van een punkband of van een grensverleggende groep als The Pogues. In de studio wilde hun punkgrass nog wel eens de mist ingaan, maar dat wordt allemaal rechtgezet op Charismo. Mede dankzij producer Larry Campbell (Bob Dylan, Levon Helm) is het met afstand hun beste plaat. Gefocust, goede tot heel goede liedjes, superstrak en energiek gespeeld. Het is nog st eeds goede muziek om dronken bij te worden, maar het is nu ook een feest om naar te luisteren.

Willie Nile :: World War Willie

De ultieme New York-rocker Willie Nile is inmiddels 67, maar op zijn nieuwe CD World War Willie klinkt hij even krachtig als in zijn begintijd. De opener Forever Wild is meer Bruce Springsteen dan Springsteen de laatste dertig jaar zelf geklonken heeft. Op het titelnummer klinkt hij als een jonge Who en When Levon Sings is een tranentrekkende ode aan de overleden Band-drummer Levon Helm. De enige cover is Sweet Jane, geschreven door zijn vriend en fan Lou Reed. World War Willie is een strijdbare prachtplaat, grotestads-rock ‘n’ roll van de eerste orde.

Ad Vanderveen :: The Stellar Cellar Band

Na een handvol ingetogen folky platen slaat onze eigen Ad Vanderveen nu hard toe met The Stellar Cellar Band. Garage folk/rock noemt hij het zelf. Begeleid door drummer Nico de Gooijer en bassist Timon van Heerdt laat Vanderveen zijn elektrische gitaar op zijn Neil Youngs de vrije loop. En net als Young weet hij dat een gierende gitaar pas zin heeft als er een memorabel liedje is. Nou, die zijn er weer in overvloed, want Vanderveen is een singer/songwriter die goede teksten en catchy melodieën uit zijn mouw schudt alsof het niets kost. The Stellar Cellar Band is eredivisie-Americana van eigen bodem én van wereldklasse.

Tom Gillam & The Kozmic Messengers :: Beautiful Dream

De tegenwoordig in Texas wonende Tom Gillam heeft met Beautiful Dream een persoonlijke ode aan de seventies afgeleverd. Grateful Dead, Allman Brothers, Eagles. Van die laatste groep komt de enige cover: Good Day In Hell. Maar Gillam blijft ook Gillam. Zijn catchy liedjes hebben altijd ballen, zijn gitaarspel is spectaculair en hij is in de loop der jaren een hele goede zanger geworden. Beautiful Dream is Gillam’s beste plaat en een van de allerbeste Americana-CD’s van de laatste tijd.

Jonn Del Toro Richardson :: Tengo Blues

Jonn Del Toro Richardson uit Houston, Texas speelt de blues, maar hij bewandelt op zijn solodebuut Tengo Blues geen platgetreden paden. Zijn blues zit vol soul dankzij de Texas Horns, zijn gitaarsolo’s zijn kort, smaakvol en doeltreffend. Albert King en T-Bone Walker zorgen voor de inspiratie. Maar hij verloochent ook zijn Mexicaanse roots niet: The Moment is een fantastische Los Lobos-shuffle, op andere nummers waart de moerasgeest van Tony Joe White rond. Met een beetje geluk wordt Jonn Del Toro Richardson de Robert Cray van deze tijd.

Shurman :: East Side Of Love

De nieuwe CD van het rootsrockers Shurman uit Austin, Texas liet even op zich wachten. Het boterde even niet in de band, leider Aaron Beavers die in een echtscheiding belandde. Maar nu is er dan East Side Of Love, een gedreven rockplaat in de beste Mellencamp- en Springsteen-traditie. Met teksten die soms hartverscheurend zijn zoals You Don’t Have To Love Me. Stoere hart en ziel-muziek van mannen die moeten toegeven dat als het op de liefde aankomt ze niet altijd even stoer zijn. East Side Of Love is een ijzersterke comeback; Shurman is beter dan ooit.