Daniel Romano :: Mosey

In 2013 verraste de Canadees Daniel Romano de wereld met Come Cry With Me, een countryplaat die klonk alsof Gram Parsons was teruggekeerd op aarde. Daarna verscheen If I’ve Only One Time Askin’ die gewaagder en beter was, dé CD van 2015. En nu is er Mosey en daarmee slaat Romano weer nieuwe wegen in. Het is nog steeds country, maar het is ook psychedelisch en poppy en sixties. Hier is een artiest aan het werk die risico’s durft te nemen en die weigert zijn succesformule uit te melken. Het is even wennen. Maar vooral: na drie keer luisteren weet je dat dit wel eens dé CD van 2016 zou kunnen worden. Daniel Romano is een Hele GROTE.

Summer Cannibals :: Full Of It

Summer Cannibals uit Portland, Oregon is de band van gitariste/zangeres en superster in wording Jessica Boudreaux. Full Of It is na twee in eigen beheer uitgebrachte platen hun eerste CD bij een echte platenmaatschappij. En die is fantastisch. Summer Cannibals zijn het Nirvana van deze eeuw en Boudreaux is niet meer of minder dan de vrouwelijke versie van Kurt Cobain. Arrogant, agressief, energiek en snoeihard. Postpunk indierock die de wereld wil veroveren. En dat zou best eens kunnen lukken.

Tony Joe White :: Rain Crow

In 1969 verscheen Black And White, de eerste LP van Tony Joe White met daarop de megahit Polk Salad Annie. Dit was nieuwe muziek: swamp rock. Plattelandsblues en -country, geboren in het moeras, en in de verte vergelijkbaar met het werk van John Fogerty’s Creedence Clearwatee Revival. Nu, in 2016, 47 jaar later, is er Rain Crow. Een fantastische nieuwe CD van White, geproduceerd door zijn zoon Jody en moeiteloos van hetzelfde niveau van zijn klassieke oude werk. The Bad Wind is een van de hoogtepunten, een spookachtige murder ballad. The Middle Of Nowhere schreef hij samen met Billy Bob Thornton en is ook subliem. Ach, alles is meer dan geweldig. Geen wonder dat Lucinda Williams, die andere componist van definitieve liedjes over het Zuiden van de VS, zo graag met hem samenwerkt.

Kacy & Clayton :: Strange Country

Kacy Anderson werd als tiener al de nieuwe Sandy Denny genoemd, haar wat oudere neef Clayton Linthicum was een begenadigde gitarist en gek op de Engelse folk uit de jaren zestig. Er was geen ontkomen aan, Kacy & Clayton, beiden uit het Canadese Saskatchewan, moesten wel een duo worden. En zo geschiedde. Nu is er hun tweede CD, Strange Country, en die is zowel ouderwets als ultra modern. De twee hebben zich ontwikkeld tot geweldige liedjesschrijvers, de stem van Kacy is goddelijk mooi en Clayton is als gitarist een combi van Leo Kottke en Richard Thompson. Strange Country is daarom niets meer of minder dan een meesterwerk, een van de mooiste en verrassendste platen van 2016.

The Bonnevilles :: Arrow Pierce My Heart

Het spannendste platenlabel van dit moment is Alive Natural Sound. Dat specialiseert zich in Amerikaanse duo’s en trio’s die hun inspiratie putten uit de Mississippi-blues van Junior Kimbrough en R.L. Burnside en de bluesrock van Cream en White Stripes. Nieuwste aanwinst zijn The Bonnevilles, een gitaar/drums-duo uit Noord-Ierland. Hun Arrow Pierce My Heart is een fenomenale bak bluesy herrie. Energiek, origineel en voor het genre tamelijk afwisselend. Zo is er tussen het elektrische geweld door het akoestische uitstapje Eggs And Bread. Maar verder slaan de knoppen lekker door richting rood. Top.