Rodney Crowell :: Close Ties

De Texaan Rodney Crowell is een van de sleutelfiguren in de Americana. Hij was bevriend met Townes Van Zandt en Guy Clark, was lid van de band van Emmylou Harris en schreef handenvol klassiekers voor haar, was getrouwd met Johnny Cash’s dochter Rosanne, had een glanzende solocarrière met handenvol nummer 1 country hits. In hits is hij niet langer geïnteresseerd. Deze eeuw maakt hij behalve een paar geslaagde duet-albums met Emmylou vooral erg persoonlijke platen. Close Ties is zijn meest bluesy album tot nu toe. Hij duikt met East Houston Blues in zijn verleden, Life Without Susanna heeft de dood van Townes Van Zandt als vertrekpunt en Forgive Me Annabelle is een kippenvel-lied over een stukgelopen relatie. Close Ties is wederom een hoogstpersoonlijke CD en wederom verschrikkelijk goed.

Bridget Kearney :: Won’t Let You Down

Ze zat in bluegrassgroepen, maakte kamerpop en wereldmuziek en was lid van de soul-pop sensatie Lake Street Dive. Nu komt de uit Iowa City afkomstige Bridget Kearney met haar eerste soloplaat: Won’t Let You Down. En dat is pop met een hele grote P. Wat een prachtige liedjes, wat een mooie teksten, wat een charmante stem! In haar muziek klinken echo’s door van The Beatles, maar toch vooral Wilco. Kearney is een onverwachte én grote verrassing.
∴

∴

Pieta Brown :: Postcards

De lijst van medewerkers op Postcards, de nieuwe CD van Pieta Brown, is indrukwekkend: Calexico (op de angstaanjagend fraaie opener In The Light), Mark Knopfler (die zichzelf overtreft op Street Tracker), David Lindley (in topvorm op Take Me Home). Het maakt duidelijk hoe graag andere muzikanten met haar spelen. Maar het is zonder concurrentie Pieta Brown die, geholpen door echtgenoot en gitarist Bo Ramsey, de show steelt. Ingetogen prachtliedjes, die desondanks bol staan van de spanning. Ze fluistert, ze praat, ze zingt; zo intiem dat het lijkt alsof ze in je kamer aanwezig is. Postcards is een geweldige plaat van de dame uit Iowa City, een van de hoogtepunten van 2017.

Heath Green and The Makeshifters

Heath Green And The Makeshifters slaan hard toe op hun gelijknamige debuut-CD voor het onvolprezen Alive Natural Sound-label. Het is duidelijk dat het kwartet uit Birmingham, Alabama veel geluisterd heeft naar soulzangers als Otis Redding, maar toch vooral naar de Rolling Stones en The Faces. Jody Nelson is een fantastische gitarist, maar Heath Green is de ster met zijn stem die klinkt als Rod Stewart in diens beste jaren en wiens liedjes van eredivisie-niveau zijn. Muziek die iedere bar op zijn kop zal zetten. Hard en met een overdosis hart en ziel. Maximum rock & roll.

Ad Vanderveen :: Worlds Within

Ad Vanderveen bewandelt drie muzikale wegen: folk, rootsrock en Neil Young-muziek. Dat doet hij al decennia lang en Worlds Within is zijn dertigste plaat als we goed geteld hebben. Die staat vol rijke kamerfolk, soms klassiek en jazzy van toon, met mooie persoonlijke teksten. Maar wat Vanderveen altijd ver boven de concurrentie uittilt, is zijn gave om catchy melodieën uit zijn mouw te schudden, zoals Neil Young dat ook kon in zijn gloriedagen. Het maakt van Worlds Within een van de hoogtepunten in een toch al imposant oeuvre.

∴

Matt Haeck :: Late Bloomer

Matt Haeck krijgt op Late Bloomer hulp van onder anderen gitarist Aaron Lee Tasjan en zangeres Elizabeth Cook. Dat zegt iets over de status die hij heeft onder collega’s. En terecht, want Late Bloomer is een eersteklas Americana-album. Haeck is geen nieuwlichter, maar binnen de grenzen van het genre is hij de absolute top met zijn ontroerende liedjes over depressies, scheidingen en drank. En dankzij de stevige begeleiding en soms keiharde gitaren wordt het nooit sentimenteel.

HATER :: You Tried

You Tried is het debuut van de piepjonge Zweedse indierockers Hater. Blikvanger van de groep is zangeres Caroline Landahl die een stem heeft waar je u tegen zegt: emotioneel en krachtig. De vooruitgesnelde single Mental Haven, met sublieme gitaarriff, dingt volgens de kenners nu al mee voor de verkiezing ‘liedje van het jaar’. Meer dan veelbelovend.

∴

Mark ‘Porkchop’ Holder :: Let It Slide

Mark ‘Porkchop’ Holder was een van de originele leden van The Black Diamond Heavies, punk/rock/blues-lawaaimakers uit Tennessee. Daarna was hij vele jaren druk met zijn depressies en verslavingen, maar nu is hij terug met een power-trio, en hoe! Let It Slide, zijn solodebuut, is snoeiharde smerige boogie, ZZ Top, The Stones en Howlin’ Wolf. Wat een gitarist, wat een zanger, wat een liedjes. De meters slaan diep uit in het rood. Rauw geluid van de allerbeste soort.

Tom Paxton :: Boat In The Water

Tom Paxton is een tijdgenoot van Bob Dylan, beiden kwamen op in New York in de jaren zestig. Dylan werd de stem van een generatie, Paxton had op zijn eigen manier ook veel succes. Zijn protest- en liefdesliedjes waren echter kleiner en bescheidener van opzet, maar onder collega’s had hij dezelfde status. Hij was het grote voorbeeld van bijvoorbeeld Guy Clark. Hij is altijd platen blijven maken en blijven optreden. Nu, in 2017, 55 jaar na zijn debuut, komt de 79-jarige Paxton met de pracht-CD Boat In The Water. Krachtig én ontroerend.