Tami Neilson :: Sassafrass! & Songs Of Sinners Live!

Op Sassafrass! Voegt de Canadees-Nieuw Zeelandse zangeres Tami Neilson wat nieuwe elementen toe aan haar gospel/rockabilly/blues/roots-muziek, namelijk soul en tropicana. Ze was al zo’n beetje de beste zangeres van deze tijd, maar die afwisseling maakt haar muziek nog spannender. Daarnaast neemt ze tekstueel bepaald geen blad voor de mond: vrouwen komen er in deze wereld nog steeds verdomd bekaaid af. Dat doet ze op haar best in het fantastische A Woman’s Pain. Maar ook de tien andere nummers zijn dik in orde en maken van Sassafrass! een weergaloos goede en swingende plaat.

The Texas Gentlemen :: TX Jelly

The Texas Gentlemen was al een van de beste begeleidingsgroepen van de laatste jaren. Joe Ely, Leon Bridges, Jim James en Kris Kristofferson zijn maar enkele van de namen die gebruik maakten van hun diensten. Voor hun eerste eigen plaat togen ze naar de FAME Studios in Muscle Shoals, de plek waar veel van de allergrootse soulhits geboren werden. Het resultaat is TX Jelly, een combi van snoeiharde funk en Zuidelijke soul met een snufje roots en sixties psychedelica. Denk aan Booker T. & The MG’s, The Meters en Little Feat. Het maakt van TX Jelly de ultieme dansplaat die swingt van begin tot eind. Fenomenale muzikanten, fenomenale plaat.

Langhorne Slim :: Lost At Last Vol. 1

‘Life is confusing and people are insane,’ zingt Langhorne Slim uit Pennsylvania op zijn nieuwe CD Lost At Last Vol. 1. Dat zet de toon: persoonlijk, kwetsbaar en rauw. De muziek is ingetogen, Slim op gitaar, spaarzaam en smaakvol aangevuld met toetsen, pedal steel, blazers, accordeon, bas en drums. Een combinatie van Bob Dylan, Paul Simon, Bonnie Prince Billy en zijn belangrijkste invloed voor deze plaat, Cat Stevens. De melodieën zijn prachtig, de teksten bijzonder, de stem ontroerend. Lost At Last Vol. 1 is een klein meesterwerk.

Kristoffer Bolander :: What Never Was Will Always Be

De Zweedse singer/songwriter Kristoffer Bolander debuteerde in 2015 met I Forgive Nothing, pure folk. Een folkie is hij drie jaar later nog steeds op What Never Was Will Always Be. Zijn prachtige liedjes zijn nog immer geworteld in de klassieke folk, maar muzikaal heeft hij met producer Daniel Johansson alles uit de kast gehaald. Soms hoor je Bolanders karakteristieke en wonderschone stem, alleen begeleid door een akoestische gitaar, maar meestal zweeft die stem op elektronica en drumcomputers en lijkt het of Brian Eno de touwtjes in handen heeft. Hoe dan ook, Bolander heeft een van de meest bijzondere pop/folk/dance/elektro-platen van het jaar gemaakt.

The High Line Riders :: Walking Home

Ed Pettersen komt uit New York maar Walking Home, de nieuwe plaat van zijn band The High Line Riders is in Nashville opgenomen. En is een ideaal huwelijk van Dion-pop, Springsteen-rock en Nashville-Americana. Maar waar het echt om gaat zijn de liedjes want dat is hoe Pettersen zichzelf ziet: als een liedjesschrijver. Het was al een hoogtepunt dat Dion ooit zijn Built To Last opnam, maar op Walking Home staan ook weer een handvol nummers die waanzinnig goed zijn, zoals eigenlijk de hele plaat geweldig is.

The Bonnevilles :: Dirty Photographs

Nu The White Stripes niet meer bestaan, is de tijd rijp voor The Bonnevilles uit Noord-Ierland. Zanger/gitarist Andrew McGibbon en drummer Chris McMullan maken samen een ongekend opwindende berg lawaai op hun nieuwe CD Dirty Photographs. Blues en rock die voortdurend doorslaat in het rood en iedere mogelijke bocht uitvliegt. Maar tegelijk zijn het fraaie liedjes die McGibbon schrijft met als een van de hoogtepunten het titelnummer, een ode aan de billen van zijn vrouw. ‘Ze is heel mooi en ze heeft een prachtige kont.’ Nou, deze plaat is even goed gelukt als de kont van McGibbon’s vrouw.

Nora Jane Struthers :: Champion

Nora Jane Struthers, via Virginia, New Jersey en New York terechtgekomen in Nashville, heeft met Champion een schaamteloos openhartige CD afgeleverd. Tekstueel probeert ze te dealen met haar onvruchtbaarheid. Terwijl zij en haar man niets liever wilden dan een gezin met kinderen stichten, blijkt dat een onmogelijkheid. Zielig doet ze daar niet over, wel eerlijk en nuchter. De muziek is een fraaie mix van country, folk, roots en soms Springsteen-achtige rock. In Amerika heeft ze al een toegewijde schare fans, Champion gaat ervoor zorgen dat we in Europa ook verliefd op haar worden.

Randall Bramblett :: Juke Joint At The Edge Of The World

Randall Bramblett was in de jaren zeventig lid van de legendarische fusiongroep Sea Level en speelde daarna zo’n vijftien jaar in de band van Steve Winwood. Maar wat hem echt bijzonder maakt is zijn solowerk. Op zijn elfde plaat, met de geweldige titel Juke Joint At The Edge Of The World, gaat hij met zijn eigen band helemaal los. Hier komen alle Zuidelijke muziektradities samen, van soul en gospel tot rock, blues en jazz. En het swingt allemaal van de eerste tot de laatste seconde. Daardoor vergeet je nog wel eens te letten op de buitengewoon originele en speelse teksten ven Bramblett, waar je moeiteloos de invloeden van Tom Waits en Charles Bukowski in herkent. Juke Joint At The Edge Of The World is in elk opzicht een top-CD.

The Deslondes :: Hurry Home

Met hun tweede CD Hurry Home overtreffen The Deslondes alle verwachtingen. Hier mixen ze hun New Orleans-roots met hun liefde voor country en soul. De liedjes zijn stuk voor stuk van extra klasse. Opener Muddy Water, een luie licht swingende ballad, is zelfs een van de allerbeste liedjes van de laatste jaren. Maar het is toch vooral de manier waarop ze al hun invloeden tot iets totaal eigens smeden, die van The Deslondes de beste rootsgroep van deze tijd maakt.