Quaker City Night Hawks :: QCNH

De Quaker City Night Hawks komen uit Fort Worth, Texas en zijn op hun nieuwe QCNH-plaat een ongebruikelijke mix van Lynyrd Skynyrd en Curtis Mayfield, met uitstapjes richting Pink Floyd-psychedelica, Steve Earle-country en Californische jaren zeventig pop. De opener van QCNH, Better In The Morning, is een klassieker in de dop, maar ook de andere liedjes zijn stuk voor stuk memorabel. En de muziek is gedreven en heeft ballen. Een meer dan goede plaat.

Jason Ringenberg :: Stand Tall

Jason Ringenberg was eigenlijk wel klaar met zijn muzikale carrière. Hij had geschiedenis geschreven met de cowpunk-band Jason & The Scorchers en met fraaie soloplaten. Hij deed nog shows als Farmer Jason en was tevreden met een bestaan als boer. Tot hij opeens een uitnodiging kreeg om een maand lang artist-in-residency te zijn in Sequoia National Park. En daar kwam het heilig vuur terug. Stand Tall is het resultaat. Gedreven country met een punkhouding. Alsof hij weer 30 is. Prijsnummer van deze prijsplaat is God Bless The Ramones. Zoals Jason zelf zegt: ‘Volgens mij het enige nummer met God én The Ramones in de titel.’ Wij zouden willen zeggen: ‘God bless the return of Jason Ringenberg!’

Pope Paul & The Illegals :: When The Stars Come Hurtling Down

Paul Bouyear uit Santa Ana, Californië speelde in zijn jeugd uren en dagen het spel Pro Skater 3. Op de soundtrack daarvan stond het nummer I Can’t Surf van The Reverend Horton Heat en dat bleef eeuwig in zijn hoofd rondzingen. Het werd de blauwdruk, samen met de muziek van zijn moeders favoriete groep The Stray Cats, voor zijn eigen band Pope Paul & The Illegals. Van dat trio is nu de debuutplaat When The Stars Come Hurtling Down verschenen en die is, in de beste betekenis van het woord, behoorlijk vreemd. Surf, rockabilly, punk, country, liedjes over drugs, geloof en duivelse honden. Woorden schieten tekort voor deze energieke, waanzinnige en geweldige plaat.

J Peterson :: Translation Blues

De groep Bellwether uit Minneapolis was een van de beste en meest onderschatte bands die de alt.country-beweging heeft voortgebracht. Wat jaren geleden trok het kwartet de stekker uit het stopcontact. Helaas. Het goede nieuws is dat frontman J Peterson nu Translation Blues heeft uitgebracht. En dat is, in de beste Bellwether-traditie, een adembenemend mooi mini-album. Peterson zelf omschrijft hoe hij het nummer Good Luck wilde laten klinken: als honky tonk impressionisme, als een trieste jukebox in een oud café. Zo hartverscheurend klinken alle zeven liedjes op Translation Blues.

Holiday Gunfire :: Holiday Gunfire

Holiday Gunfire is een kwartet uit Birmingham, Alabama dat verrassend uit de hoek komt met een gelijknamige debuutplaat. Acht perfecte popliedjes dienen als basis voor geweldige gitaarduels tussen Lester Nuby III en Jason Hamric, ondersteund door een loeistrakke ritmesectie. Dit is moderne indiepop, zuidelijke rock, Fugazi- en Sonic Youth-fuzz en jaren 60 psychedelica ineen. Een aanrader van de bovenste plank en een van de aangenaamste muzikale verrassingen van de laatste jaren.

The Bohannons :: Bloodroot

De Bohannons komen uit Chattanooga, Tennessee en zijn in de loop der jaren hun alt.country steeds harder gaan spelen. Nu is er Bloodroot, opgenomen in Water Valley, Mississippi, en daar wisselen ze Neil Young & Crazy Horse-Americana af met psychedelische jaren zestig uitstapjes en Lynyrd Skynyrd-achtige Southern rock. Marty Bohannon is een lekker schreeuwende zanger, Matt Bohannon een dijk van een gitarist en ze schrijven toffe nummers. De Bohannons zijn een wereldband.

Datura 4 :: Blessed Is The Boogie

Datura4, de Australische band van garage-legende Dom Mariani slaat weer keihard toe met Blessed Is The Boogie. Wederom een onweerstaanbare collectie liedjes op het snijvlak van rock ‘n’ roll, boogie, hardrock, blues, soul, psychedelica en garage. Er is een geweldige cover van Jessie Hill’s Ooh Poo Pah Doo, maar het titelnummer is de instant klassieker van de plaat. Boom Boom Boom Boom – Blessed Is The Boogie. Oorverdovende prachtmuziek.

Dan Navarro :: Shed My Skin

Zijn eerste succesje had Dan Navarro (Los Angeles, 1952) in 1976 toen Rusty Wier zijn nummer I Think It’s Rime (I Learned How To Let Her Go) opnam. Het grote succes als schrijver kwam in 1984 met Pat Benatar’s Top 5 hit We Belong. Later namen onder andere The Bangles en Dave Nummers zijn liedjes op. Onderwijl was Navarro een duo met Eric Lowen en zong hij met Neil Young. En dan is het 2019 en verschijnt op late leeftijd Navarro’s eerste soloplaat. Shed My Skin is een album met een stel briljante eigen liedjes en een paar verrassende covers waaronder Billy Idol’s Sweet Sixteen. Het is vooral klassieke Californische jaren zeventig pop in de lijn van Eagles en Jackson Browne.

Steve Earle :: Guy

Steve Earle dacht: ‘Stel dat ik nu dood ga en in het hiernamaals Guy Clark tegenkom. Die zou zeggen: waarom heb je wel een Townes-plaat gemaakt en geen Guy-plaat?’ Daar zou Earle geen fatsoenlijk antwoord op kunnen geven en dus is er nu, tien jaar na het Townes Van Zandt-tribute en drie jaar na de dood van Guy Clsrk, de CD Guy, het eerbetoon aan zijn andere held. Zestien Guy Clark-nummers die Steve Earle & The Dukes respectvol behandelen, maar ook helemaal naar eigen hand zetten. Klassiekers als LA Freeway en Desperados Waiting For A Train, maar ook minder bekende prachtnummers als Dublin Blues en Old Friends. Guy is het bewijs dat Guy Clark een van de beste schrijvers ooit was, maar ook dat Steve Earle & The Dukes nog steeds een geweldige band zijn.

Joseph Parsons :: Digging For Rays

Alsof de duivel hem op de hielen zit, zo productief is de inmiddels al een decennium in Duitsland wonende Amerikaan Joseph Parsons. Nu is het, na platen met Hardpan, US Rails, Parsons Thibaud en 4 Way Street, weer tijd voor een CD met zijn eigen band. Digging For Rays is Parsons op zijn best, een unieke mix van Americana, Britse folk en Noord-Europese introspectie. Met name Wide Awake, Come Around en Today zijn drie van de allerbeste nummers die hij geschreven heeft; Bob Dylan ontmoet Richard Thompson. Prachtmuziek.

Hank Shizzoe :: Steady As We Go

De Zwitser Hank Shizzoe maakt platen sinds 1994 en 25 jaar later zijn we aangeland bij Steady As We Go, zijn zestiende en een van zijn beste. Voor de afwisseling heeft hij zich deze keer beperkt tot drie eigen nummers. De andere acht zijn covers van zijn favoriete blues-, country- en popnummers. Van Mississippi John Hurt’s Make Me A Pallet On Your Floor tot Tom Petty’s California met daar tussenin ook nog eens de Tammy Wynette-klassieker Stand By Your Man. Allemaal gezongen met die donkerbruine Johnny Cash-achtige stem en fantastisch uitgevoerd. Voor zover nodig wederom een bewijs dat Shizzoe de Europese koning van de Americana is.

Luther Dickinson and the Sisters Of the Strawberry Moon :: Solstice

Luther Dickinson, zoon van de legendarische Jim Dickinson (die werkte met Stones, Dylan, Aretha, Big Star, Replacements), heeft al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. Als soloartiest, als leider van de geweldige North Mississippi Allstars en als sessiegitarist voor John Hiatt, Patty Griffin en The Black Crowes. Nu heeft hij onder de naam Luther Dickinson And Sisters Of The Strawberry Moon de even bijzondere als ontroerende plaat Solstice uitgebracht. Een nieuw hoofdstuk in zijn persoonlijke geschiedenis en die van de Americana. De zang is helemaal in handen van vrouwen: Amy Helm, Birds Of Chicago, Amy LaVere, Shardé Thomas en de Mississippi gospelgroep The Como Mamas. Wat traditionals, wat covers, nieuw materiaal. Subtiel, spannend en van de eerste tot de laatste seconde ontroerend. Kandidaat plaat van het jaar.

The Great Dying :: Bloody Noses & Roses

Will Griffith uit de Mississippi Delta opereert, met wisselende muzikanten, onder de naam The Great Dying. Bloody Noses & Roses is de geweldige titel van zijn ronduit opzienbarende debuut. Zijn muziek switcht moeiteloos van ingetogen folk naar gierende Southern rock a la Drive-By Truckers, Slobberbone en Dexateens. De liedjes zijn fraaie filmische levensschetsen, gezongen met een stem die soms piept en kraakt en lijkt toe te behoren aan een man die al te veel heeft meegemaakt. Bloody Noses & Roses is een gedreven en meeslepend meesterwerk.

Young Valley :: Young Valley

Dial Back Sound is een van de meest interessante nieuwe platenlabels van de laatste tijd. Matt Patton (Drive-By Truckers en Dexateens) en Bronson Tew zijn de drijvende krachten daarachter. Young Valley is hun nieuwste aanwinst. Het is een jong trio uit Jackson, Missisippi die de laatste jaren tourden met bands als Lucero en American Aquarium. Hun tweede plaat heet simpelweg Young Valley en is een fijne mix van country en zuidelijke rock, van akoestisch en elektrisch. Goede liedjes, gedreven gespeeld. Young Valley komt er wel.