The Secret Sisters :: Saturn Return

The Secret Sisters, Laura en Lydia Rogers uit Alabama, verrasten de muziekwereld in 2017 met het meesterwerk You Don’t Own Me Anymore. Ze ontpopten zich als de moderne vrouwelijke variant van The Everly Brothers en Charlie & Ira Louvin. Nu, een kleine drie jaar later, is er dan eindelijk een opvolger. En Saturn Return is, hoewel totaal anders, even zo overweldigend. Opnieuw geproduceerd door Brandi Carlile zijn aan de traditionele roots en folk nu pop en psychedelica toegevoegd. Maar de liedjes zijn wederom exceptioneel, de teksten uitzonderlijk goed en de stemmen bovenaards. Hoogtepunt is het verkrachtingsnummer Cabin. ‘He did not have permission/but he had his way.’ Adembenemend!

Tami Neilson :: ChickaBoom!

In Nieuw Zeeland is Tami Neilson al een superster. En terecht! Wat een stem, wat een muziek, wat een liedjes! Ze is een kind van Wanda Jackson, Patsy Cline en Janis Joplin. Haar nieuwe plaat Chicka Boom! is haar beste. Het feministische aan een echtgenoot gerichte openingsnummer Call Your Mama, het eerbetoon aan Mavis Staples, Sister Mavis, het is top van A tot Z. Rockabilly, soul, gospel, het komt op organische wijze allemaal bij elkaar op Chicka Boom! Wat een vrouw, wat een zangeres, wat een plaat!

Terry Ohms :: Cold Cold Shoulder

Terry Ohms uit Birmingham, Alabama is het alter ego van Wes McDonald, ooit zanger/gitarist van Vulture Whale & The Ohms en nu drummer van People Years. Maar waar hij vooral uitblinkt is op zijn soloplaten. Op zijn achtste, Cold Cold Shoulder, onderscheidt hij zich vooral als gitarist die zijn acht fijne eigen nummers opfleurt met geweldige solo’s. Cold Cold Shoulder klinkt als een monsterverbond tussen Jimi Hendrix en Lou Reed; creatief en onvoorspelbaar. Terry Ohms is een zanger, schrijver en gitarist van de buitencategorie.

Randall Bramblett :: The Meantime – 10th Anniversary Edition

Randall Bramblett uit Jesup, Georgia heeft er al vele levens opzitten als muzikant. Hij was lange tijd de steun en toeverlaat van Steve Winwood, ook in Traffic, hij was een gewaardeerd lid van de fusion-groep Sea Level, hij speelde met Gregg Allman en Levon Helm, maar hij maakte ook sinds 1975 zeer geslaagde soloplaten waarop hij van Southern rock, jazz en soul een geheel eigen genre maakte. Een plaat die onder de radar bleef was The Meantime uit 2010. Met de uitgave van The Meantime – 10th Anniversary Edition is dat probleem opgelost. Het is een geweldige plaat waarop multi-instrumentalist Bramblett schittert als componist en op de piano, maar nog meer met zijn stem. Als blanke soulzanger kent hij zijn gelijke niet en The Meantime is het ultieme bewijs.