Paul Carrack is een van de beste blanke soulzangers aller tijden. Hij maakte memorabele muziek met de groepen Ace en Squeeze. Nu werkt hij gestaag aan een fraaie solocarrière. De coronatijd heeft hij benut om in zijn thuisstudio One On One te maken, waarop hij bijna alles zelf speelt. De plaat klinkt als een klok en de stem van Carrack, inmiddels 70 jaren jong, heeft nog niets van zijn soulvolle glans verloren. De negen eigen nummers mogen er stuk voor stuk zijn en de cover van Behind Closed Doors is de mooie afsluiter van een hele fijne plaat..
Bintangs uit Beverwijk bestaan 60 jaar en het goede nieuws is dat ze op hun nieuwe plaat These Hands nog steeds klinken als een stel jonge honden. Tien nummers, voor het merendeel geschreven door oprichter Frank Kraaijeveld, waar de energie vanaf spat. Er is subliem gitaarwerk van Dagomar Jansen en Marco Nicola en Dr. John-achtige zang van Frank Kraaijeveld. Naast de eigen nummers is er een cover van Chuck Berry (Back To Memphis) en een prachtige versie van Sweet Louisa, een nummer van Franks broer Arti, de in 2018 gestorven medeoprichter van de groep. Bintangs werden altijd de Nederlandse Rolling Stones genoemd. These Hands maakt hun reputatie volledig waar.
Op 13 juli 2006 speelden de Drive-By Truckers in Plan 9 Records, een platenzaak in Richmond, Virginia die 25 jaar bestond. Op nieuwjaarsdag van dat jaar waren Kathryn en Bryan Harvey en hun twee kinderen vermoord. De opbrengst van dit concert was voor hun stichting. De platen in de winkel werden aan de kant geschoven zodat er ruim 200 mensen naar binnen konden en de DBT gingen twee uur lang volledig los. Het legendarische concert kwam vorig jaar beperkt uit op vinyl, maar krijgt nu een officiële release als driedubbel-LP en dubbel-CD. De groep, nog met Jason Isbell, speelde alsof hun leven ervan afhing en Plan 9 Records, July 13, 2006 laat de DBT in absolute topvorm horen. Een onmisbaar document.
Snel na het met lof in binnen- en buitenland overladen album We Wither, We Bloom komt de Noorse band The Northern Belle al met een opvolger. The Women In Me is een zeven nummers tellende EP waarop Stine Andreassen weer laat horen dat ze een van de allerbeste Americana-zangeressen is. Het geluid is dat van het Californië van de late jaren zestig en begin jaren zeventig, de liedjes zijn melodieus en fraai en als toetje serveert The Northern Belle een cover van John Prine’s Summer’s End. The Women In Me is een kleine maar heel fijne plaat.
De nieuwe plaat van Garrett T. Capps, het eigenzinnige countryfenomeen uit San Antonio, Texas, heet I Love San Antone en opent heel toepasselijk met een ode aan zijn woonplaats. I Like Austin, But I Love San Antone is Capps op zijn allerbest. Hard rockende honky tonk met een Sir Douglas Quintet-achtig orgeltje. De plaat sluit af met een cover van Capps’ held Doug Sahm: Goodbye San Antonio, Hello Amsterdam. Daar tussendoor levert Capps weer een stel fantastische eigen nummers af, krijgt hij hulp van accordeonist Santiago Jimenez Jr. in de Tex Mex-klassieker Margarita, Margarita en covert hij Jethro Tull’s Locomotive Breath. I Love San Antone is een feestplaat van de eerste orde en bewijst opnieuw dat Garrett T. Capps de koning van de rebelse country is, de enige echte space cowboy!
Niemand in de muziek vertelt zo’n krachtige verhalen als de Texaan James McMurtry. Over leven aan de onderkant van de maatschappij, over wapens, over oorlog, over familie en tegenwoordig ook over ouder worden. John Mellencamp, die McMurtry’s debuut uit 1989 produceerde, zei het al: ‘James schrijft alsof hij al een heel leven geleefd heeft.’ Nu, in 2021, is er na een stilte van zes jaar The Horses And The Hounds. Tien grandioze nummers, tien ontroerende en soms wrange verhalen. McMurtry is goed bij stem, de muziek meer dan gedreven. Het gitaarwerk van David Grissom is groots en er is hulp van Charlie Sexton, gitarist in de band van Bob Dylan. De onzichtbare hulp op The Horses And The Hounds komt, volgens McMurtry, van de geest van Warren Zevon. Ondertussen is dat het rijtje waarin James McMurtry zelf ook thuishoort: Bob Dylan, Warren Zevon, Steve Earle.
The Artisanals uit Charleston, South Carolina leveren met Zia een tijdloze en wonderschone tweede plaat af. Daarop steken ze hun liefde voor singer/songwriters uit de beginjaren zeventig niet onder stoelen of banken, maar de liedjes zijn zo memorabel en de teksten zo indrukwekkend (She’s Looking For An Answer over een vrouw die overlijdt aan een overdosis is een hoogtepunt) dat ze moeiteloos uitstijgen boven hun invloeden. Ze aarzelen ook niet om de akoestische gitaar een hoofdrol te geven en er veel psychedelica aan toe te voegen. En dan is er nog de schitterende stem van Johnny Delaware, ergens tussen Chris Isaak en Tom Petty in. Veel betere platen dan Zia zullen er in 2021 niet verschijnen!
Liz Meyer, geboren in Washington D.C. en sinds midden jaren tachtig woonachtig in Nederland, stierf in 2011. Om die trieste gebeurtenis te herdenken brengt Strictly Country Records haar meesterlijke album Womanly Arts uit 1994 opnieuw uit. Op de tien nummers, voor het grootste deel zelf geschreven, wordt ze bijgestaan door de eredivisie van de bluegrass en country; onder andere Emmylou Harris, Jerry Douglas, Sam Bush, Byron Berline en Bela Fleck. Womanly Arts is een prachtplaat, die concurreert met het beste werk van Linda Ronstadt.
Klanderman Promotion 