Het heeft meer dan twintig jaar geduurd, maar nu is het dan zover: een gloednieuw album van Say ZuZu, die fantastische roots-band uit New Hampshire. No Time To Lose laat een groep horen die ouder geworden is en die de afgelopen decennia veel heeft meegemaakt. Ze hebben kinderen gekregen, ze zijn verhuisd, ze hebben gestudeerd. Maar wat er niet veranderde, is een hevig brandend heilig vuur. Twaalf briljante nieuwe nummers, die muzikaal ergens tussen Bob Dylan en de Drive-By Truckers inzitten. Meer dan vroeger wordt de voet af en toe van het gaspedaal gehaald, maar de intensiteit blijft. Say ZuZu is terug en dat is fantastisch nieuws.
De Noorse Signe Marie Rustad ontkomt niet aan vergelijkingen met Joni Mitchell. Haar stem betovert de luisteraar op diezelfde dromerige en hypnotiserende wijze. Haar liedjes zijn van een ongekend hoog niveau en ze durft het aan risico’s te nemen. Soms duikt ze de jazz-kant op, dan is het weer pop of rock. Particles Of Faith houdt het midden tussen een album en een EP. Zeven eigen nummers die de perfectie benaderen. Je zou bijna denken dat er ook een Californië in Noorwegen ligt. Ronduit geweldig.
It Never Ends is de tweede plaat van The Snarlin’ Yarns uit Utah en die is even bijzonder als hun debuut. Tien eigen nummers, opgenomen in Mississippi, die hun wortels hebben in de bluegrass, maar in hun roekeloosheid ook een grote liefde voor Bob Dylan, Holy Modal Rounders, folk, punk en The Pogues verraden. Zo nu en dan verschijnt er gelukkig nog muziek waarvoor woorden tekortschieten; It Never Ends van The Snarlin’ Yarns is zo’n album waarvoor dat geldt. Fantastisch!
Jenny Don’t And The Spurs komen uit Portland, Oregon, de leden hebben een verleden in punk- en garage-bands (Pierced Arrows/formerly Dead Moon. The Wipers, P.R.O.B.L.E.M.S.) maar zijn inmiddels toe aan hun derde plaat als hardcore honky tonk-band. Fire On The Ridge is een formidabel album geworden dat in staat is iedere bar op stelten te zetten. Jenny Don’t heeft een stem die een combi is van Patsy Cline en Grey DeLisle. De liedjes gaan van tranentrekkende ballads (Friday Night) naar cowpunk-achtige up tempo rockabilly (Train Ticket) en ze zijn allemaal fantastisch. Fire On The Ridge is een absolute topplaat!
Sunny War heeft in haar leven het een en ander meegemaakt. In haar Californische jaren was ze verslaafd aan drank (wodka) en drugs (meth en heroine). Ze speelde in punkbands totdat ze naar Nashville verhuisde en verslaafd raakte aan de muziek van Robert Johnson en Roky Erickson en aan country blues en gospel. Haar vierde album heet Anarchist Gospel en daarin is ze meer dan openhartig over haar turbulente verleden en over haar aan overdoses overleden vrienden. Maar wat de plaat vooral zo ongelooflijk goed en fascinerend maakt, zijn haar stem, haar gitaarspel en haar composities. Ze krijgt hulp van onder andere Jim James en David Rawlings, maar ze is zelf de absolute ster. Dit is traditionele rootsmuziek die concurreert met het beste werk van Hurray For The Riff Raff en North Mississippi All Stars. Anarchist Gospel verdient met gemak vijf sterren!
De vader van Emily Nenni luisterde naar James Brown en John Coltrane, haar moeder naar Patsy Cline, Willie Nelson en Hank Williams. Ze viel voor de smaak van haar moeder en na haar opleiding verhuisde ze van Californië naar Nashville. Tussendoor werkte ze nog een tijdje op een ranch in Colorado. Nu, wat jaren later, is er On The Ranch, haar langspeeldebuut. Honky tonk, zoals die ooit bedoeld was. Een stem, zo doordringend als een sirene, muziek zonder franje en teksten waar je beurtelings om kunt lachen en huilen. Naast geweldige eigen nummers is er een verrassende cover van ABBA’s Does Your Mother Know. Het maakt van On The Ranch een prachtplaat en van Emily Nenni een superster in wording.
Deathless is het debuut van de Dimpker Brothers, de broers Martin en Adam. Het Zweedse duo trekt al vele jarenlang de wereld over, wat onder andere een vriendschap opleverde met de Texaanse legende Jimmie Dale Gilmore. Ze klinken op Deathless zeer volwassen; fijne nummers en teksten die echt ergens over gaan. De muziek bevat traditionele country-invloeden, maar haalt zijn inspiratie toch meer uit de Californische country-rock van Grateful Dead, Eagles en Tom Petty, terwijl ze zo nu en dan in hun fraaie samenzang doen denken aan Simon & Garfunkel. Het maakt van Deathless alles bij elkaar een meer dan veelbelovend debuut.
The Bad Ends bestaat uit vijf mannen die allemaal een lange geschiedenis hebben in de muziek-scene van Athens, Georgia. Bekendste lid is drummer Bill Berry, een van de oprichters van R.E.M., die zijn come-back maakt na een lang pensioen. Het debuut-album van The Bad Ends heet The Power And The Glory en die titel dekt honderd procent de lading. Powerpop afgewisseld met fraaie ballads, catchy melodieën, genadeloos goed gespeeld. Met Mike Mantioni hebben ze een zanger met een totaal ander, maar even karakteristiek stemgeluid als Michael Stipe. Het maakt van The Power & The Glory een van de grootste en opwindendste verrassingen van 2023!
Om te vieren dat Paul Carrack 50 jaar actief is als muzikant, besloot hij een album op te nemen met covers van zijn favoriete jazz-, soul-, gospel- en bluesnummers. Wat Don’t Wait Too Long bijzonder maakt is dat Carrack zich laat begeleiden door de fameuze Duitse SWR Big Band. Maar de slagroom op de taart is natuurlijk weer de nog steeds fantastische stem van Carrack. Hij maakte daarmee groepen als Ace, Squeeze en Mike & The Mechanics al onsterfelijk en het maakte zijn solowerk altijd bovengemiddeld. Het maakt ook van Don’t Wait Too Long, waarop hij helden als Ray Charles, Bobby Bland en Sam Cooke in het zonnetje zet, een prachtplaat van een van de beste blanke soulzangers aller tijden.
Ace Of Blues, de nieuwe plaat van Angela Strehli is in twee opzichten een glorieuze come-back. Allereerst is het de eerste plaat die verschijnt op het nieuw leven ingeblazen Antone’s-label, ten tweede is het de eerste nieuwe plaat van de Texaanse Strehli in meer dan vijftien jaar. En wat voor een plaat is het geworden! Ze bewijst opnieuw dat ze, ook op 76-jarige leeftijd, nog steeds de blanke koningin van de blues is. Elf covers, waaronder een fenomenale versie van Bobby Bland’s Two Steps From The Blues, en het zelfgeschreven SRV, een bloedstollend eerbetoon aan Stevie Ray Vaughan.
Town Mountain is een groep uit Asheville, North Carolina en Lines In The Levee is het eerste album van ze dat bij een grotere platenmaatschappij verschijnt. De verwachtingen waren hoog en die worden meer dan waargemaakt. Het is muziek die diepgeworteld is in de muzikale geschiedenis van Amerika. We horen Bill Monroe, maar ook Chuck Berry doorklinken. We horen de Grateful Dead, maar ook Townes Van Zandt. Maar waar Lines In The Levee vooral aan doet denken is de legendarische tweede plaat van The Band. Prachtige liedjes, geweldig uitgevoerd, hartverscheurend gezongen. Zelden hebben country en rock ‘n’ roll elkaar zo goed gevonden. Dit zou wel eens de beste Americana-plaat van 2022 kunnen zijn.
A Dry Scary Blue zou wel eens de meest verrassende plaat van 2022 kunnen zijn. De verantwoordelijke hiervoor, Sean Keel, is een professor aan de universiteit van Austin, Texas. Hij maakt al lang muziek, maar daar luisterde, in zijn eigen woorden, zo goed als niemand naar. Maar opeens werd hij opgepikt door een Scandinavische platenmaatschappij en A Dry Scary Blue is het resultaat. Liedjes in de beste Texaanse traditie van Townes Van Zandt, gezongen met een stem die even ongepolijst is als die van Tom Waits en lekker kaal geproduceerd door Gabriel Rhodes, zoon van country-legende Kimmie Rhodes. Ongelooflijk goed en bijzonder.
Jerry Joseph heeft in zijn leven zo’n beetje alles gedaan wat God verboden heeft. Daarvan deed hij in 2020 meesterlijk verslag op het album The Beautiful Madness. Hij werd begeleid door The Stiff Boys, een alias voor The Drive-By Truckers. Nu, twee jaar later, is er Tick, een broertje van dat formidabele album. Tick bevat een paar demo’s, drie niet eerder verschenen nummers van de Beautiful Madness-sessies en een mini-concert in de 40Watt Club in Athens, Georgia met de DBT als begeleiders. Stoere macho-rock van de bovenste plank, als een Bruce Springsteen zonder handrem. Overweldigend!
Billy Joe Shaver is een van de allergrootste liedjesschrijvers uit de geschiedenis van de (country)muziek. Johnny Cash, Waylon Jennings, Kris Kristofferson, Elvis Presley, Allman Brothers, Tom Jones, Emmylou Harris… ze namen allemaal nummers van hem op. Zelf maakte de Texaan ruim twintig albums, die fantastisch waren maar nooit een heel groot publiek bereikten. Nu, twee jaar na zijn dood op 81-jarige leeftijd, is er Live Forever: A Tribute To Billy Joe Shaver. Twaalf nummers, uitgevoerd door vrienden en bewonderaars als Willie Nelson. Lucinda Williams, Rodney Crowell, Amanda Shires, Steve Earle en Margo Price. Het maakt van Live Forever een even prachtig als ontroerend eerbetoon.
Merel van de Keer komt uit Raamdonksveer, genoot enige faam als gitariste van VUIG en debuteert nu als solo-artieste met de verbluffende EP Ghost In The Storm. Zes eigen nummers, diep geworteld in de Delta blues. Ze is een fantastische gitariste, wat ze bewijst in de geweldige instrumental Phoenix. Maar ze is ook een zangeres en liedjesschrijver van formaat zoals ze bewijst in de andere vijf nummers. In dat opzicht is ze nog het best te vergelijken met PJ Harvey die haar eveneens prachtige muziek van een soms onheilspellende ondertoon weet te voorzien. Hoe dan ook, Ghost In The Storm toont aan dat Merel van de Keer wel eens een hele grote zou kunnen worden.
Het heeft meer dan twintig jaar geduurd, maar nu is het dan zover: een gloednieuw album van Say ZuZu, die fantastische roots-band uit New Hampshire. No Time To Lose laat een groep horen die ouder geworden is en die de afgelopen decennia veel heeft meegemaakt. Ze hebben kinderen gekregen, ze zijn verhuisd, ze hebben gestudeerd. Maar wat er niet veranderde, is een hevig brandend heilig vuur. Twaalf briljante nieuwe nummers, die muzikaal ergens tussen Bob Dylan en de Drive-By Truckers inzitten. Meer dan vroeger wordt de voet af en toe van het gaspedaal gehaald, maar de intensiteit blijft. Say ZuZu is terug en dat is fantastisch nieuws.
Klanderman Promotion 