Begin 2018 verraste het New Yorkse trio Beechwood de wereld met de prachtplaat Songs From The Land Of Nod; grotestadsmuziek in de traditie van The Velvet Underground. Minder dan een half jaar later is de opvolger er al. Inside The Flesh Hotel is zo mogelijk nog beter. De liedjes zijn net wat catchier en ze durven nu wat simpeler te zijn. Zoals bijvoorbeeld in het fantastische Bigot In My Bedroom dat een grote liefde voor de Ramones en T.Rex verraadt en het verdient een grote hit te worden. Maar ook de andere elf nummers klinken als hits. Inside The Flesh Hotel is top van A tot Z, zo dient moderne popmuziek te klinken. Beechwood is de beste nieuwe band van de laatste jaren.
Nu The White Stripes niet meer bestaan, is de tijd rijp voor The Bonnevilles uit Noord-Ierland. Zanger/gitarist Andrew McGibbon en drummer Chris McMullan maken samen een ongekend opwindende berg lawaai op hun nieuwe CD Dirty Photographs. Blues en rock die voortdurend doorslaat in het rood en iedere mogelijke bocht uitvliegt. Maar tegelijk zijn het fraaie liedjes die McGibbon schrijft met als een van de hoogtepunten het titelnummer, een ode aan de billen van zijn vrouw. ‘Ze is heel mooi en ze heeft een prachtige kont.’ Nou, deze plaat is even goed gelukt als de kont van McGibbon’s vrouw.
Beechwood is een trio uit New York en maakt op hun debuut-CD Songs From The Land Of Nod grotestadsmuziek; zoals Velvet Underground dat in de jaren zestig en Jesus & Mary Chain in de jaren tachtig deden. Vaak melodieus, geweldige liedjes, maar de uitvoering is compromisloos. Veel echo en feedback, schurende gitaren, in de mix verstopte zang. Naast die fraaie eigen liedjes is er een fantastische cover van de Kinks-klassieker I’m Not Like Everybody Else. Songs From The Land Of Nod is een bijzondere plaat van een bijzondere groep.
Begin 2017 verscheen Let It Slide van Mark ‘Porkchop’ Holder, een van de oprichters van de punk/bluesband Black Diamond Heavies. Iemand omschreef het als een weekendje uit van Rolling Stones, Howlin’ Wolf en Billy Gibbons. En iedereen had speed gebruikt. Holder laat er geen gras over groeien en komt minder dan een jaar later al met zijn tweede soloplaat: Death And The Blues. Nog net wat harder, nog net wat strakker. Acht eigen nummers, drie covers waaronder een fenomenale versie van Junior Kimbrough’s Sad Days And Lonely Nights. Superieure lawaaimuziek.
De Buffalo Killers uit Cincinnati, Ohio maken sinds hun oprichting in 2006 de ene geweldige plaat na de andere. Geen band die onder leiding van de broertjes Andy en Zachary Gabbard zo’n supersonische mix van hard rock, boogie en psychedelica maakt. Maar wat ze op hun nieuwe CD Alive And Well In Ohio doen, tart iedere beschrijving. Alsof het geen moeite kost schudden ze het ene na het andere memorabele liedje van Beatles-niveau uit hun mouw. Soms doen ze even rustig aan, soms zijn ze psychedelischer dan ooit, maar altijd klinkt het alsof de duivel hen op de hielen zit. Dit is een van de tien beste albums van 2017.
GospelbeacH, de groep van Brent Rademaker (Further, Beachwood Sparks, The Tyde), heeft met Another Summer Of Love de perfecte Californische popplaat afgeleverd. Muziek waarbij de zon altijd schijnt. Goddelijke samenzang, fraaie liedjes, een en al melodie. The Byrds is de groep waar je gedachten het eerst naar uitgaan, maar GospelbeacH gooit er dan wel weer een gemene gitaarsolo tussendoor of een rhythm & blues-intermezzo. Tijdloze droompop.
Het duo Left Lane Cruiser uit Indiana maakt al jaren smerige, ruige, snoeiharde en swingende blues en rock ‘n’ roll. Freddy J IV is een beul van een gitarist en als hij de slide ter hand neemt dan is hij de reïncarnatie van Hound Dog Taylor. Pete Dio speelt drums zoals een schutter met een mitrailleur omgaat. Ook op hun nieuwe, wederom verdomd briljante CD Claw Machine Wizard, gaan de liedjes weer over seks, wiet en drank. Ach, dit is wat rock ‘n’ roll moet zijn: gevaarlijk en over de rand. Left Lane Cruiser stookt het vuurtje dat gedoofd leek weer flink op. Oorverdovend goed.
Heath Green And The Makeshifters slaan hard toe op hun gelijknamige debuut-CD voor het onvolprezen Alive Natural Sound-label. Het is duidelijk dat het kwartet uit Birmingham, Alabama veel geluisterd heeft naar soulzangers als Otis Redding, maar toch vooral naar de Rolling Stones en The Faces. Jody Nelson is een fantastische gitarist, maar Heath Green is de ster met zijn stem die klinkt als Rod Stewart in diens beste jaren en wiens liedjes van eredivisie-niveau zijn. Muziek die iedere bar op zijn kop zal zetten. Hard en met een overdosis hart en ziel. Maximum rock & roll.
Mark ‘Porkchop’ Holder was een van de originele leden van The Black Diamond Heavies, punk/rock/blues-lawaaimakers uit Tennessee. Daarna was hij vele jaren druk met zijn depressies en verslavingen, maar nu is hij terug met een power-trio, en hoe! Let It Slide, zijn solodebuut, is snoeiharde smerige boogie, ZZ Top, The Stones en Howlin’ Wolf. Wat een gitarist, wat een zanger, wat een liedjes. De meters slaan diep uit in het rood. Rauw geluid van de allerbeste soort.
Jack Lee is een legende dankzij het eerste nummer op de debuut-EP van zijn Californische powerpoptrio The Nerves. Dat nummer was Hanging On The Telephone, een paar jaar later onvergetelijk gecovered door Blondie. The Nerves hielden het niet lang vol, maar Lee maakte in de jaren 80 nog twee soloplaten. Die zijn nu, god zij dank, opnieuw uitgebracht op één CD en 2LPs: Bigger Than Life: Anthology. 23 liedjes, inclusief een versie van Hanging On The Telephone en zijn versie van het door Paul Young naar grote hitstatus gezongen Come Back And Stay. Het zijn stuk voor stuk geweldige nummers die bewijzen dat Jack Lee een van de beste en meest onderschatte schrijvers aller tijden is.
Hairy Mountain is de tweede CD van Datura4, de band van de Australische garage-legende Dom Mariani. Ruim vijftig minuten pyschedelische en bluesy garage-rock met briljante gitaarduels tussen Mariani en tweede gitarist Greg Hitchcock. Er is een groot verschil met hun eersteling: de liedjes zijn nóg beter geworden. Ultiem bewijs daarvan is de opener Fools Gold Rush, een even bizarre als briljante kruising tussen Jimi Hendrix en The Byrds.
Left Lane Cruiser uit Indiana heeft al een handvol sensationele CD’s gemaakt voor het Alive Natural Sound-label. Tijd voor een terugblik. Beck In Black is een greep uit die platen, samengesteld door hun vroegere drummer Brenn ‘Sausage Paw’ Beck, vandaar de titel. Maar ook aangevuld met zes nieuwe nummers waaronder een opwindende cover van de Steppenwolf anti—drugs hit The Pusher, Het is allemaal weer even gedreven en geweldig. Hillbilly/punk/blues, R.L. Burnside ontmoet The Clash. Left Lane Cruiser kent zijn gelijke niet in de hedendaagse muziek.
James Leg is de wildeman van de hedendaagse muziek. De kruising van Jerry Lee Lewis, Captain Beefheart en Johnny Rotten, de man die alle wijzers tot diep in het rood laat uitslaan. Blood On The Keys is zijn derde soloplaat en weer grensoverschrijdend en oorverdovend goed. Hij schreeuwt weer de longen uit zijn lijf en slaat de toetsen uit zijn piano en orgel. Rock ‘n’ roll, punk, blues, gospel. Laat het maar over aan dominee Leg. Acht eigen nummers en twee verrassende covers: Mungo Jerry’s Mighty Man en Blaze Foley’s Should’ve Been Home With You. Zwaar aanbevolen voor mannen en vrouwen met een sterk hart.
Het spannendste platenlabel van dit moment is Alive Natural Sound. Dat specialiseert zich in Amerikaanse duo’s en trio’s die hun inspiratie putten uit de Mississippi-blues van Junior Kimbrough en R.L. Burnside en de bluesrock van Cream en White Stripes. Nieuwste aanwinst zijn The Bonnevilles, een gitaar/drums-duo uit Noord-Ierland. Hun Arrow Pierce My Heart is een fenomenale bak bluesy herrie. Energiek, origineel en voor het genre tamelijk afwisselend. Zo is er tussen het elektrische geweld door het akoestische uitstapje Eggs And Bread. Maar verder slaan de knoppen lekker door richting rood. Top.
Kick ass rock & roll, smerige blues, noem het wat je wil. Maar één ding staat vast: Victory Motel Sessions, het debuut van King Mud, is de meest gedreven plaat van het jaar. King Mud is de andere band van de geniale zanger/gitarist Freddy J IV, die ook al zo’n duivelse muziek met Left Lane Cruiser, en Brand New Heavies-drummer Van Campbell. Hulp krijgen ze van Radio Moscow-gitarist Parker Griggs. Geweldige eigen nummers, geweldige cover van Wilko Johnson’s Keep it Out Of Sight. Wat een energie, wat een liedjes, wat een spel. Harder heeft de blues nooit gerockt.
Marcus Rill (Blue Rose)
US Rails (Blue Rose)
Jeff Crosby (Blue Rose)
Stacie Collins (Blue Rose)
The Brandos re-issues (Blue Rose)
Will Stewart (Cornelius Chapel)
American Aquarium (New West)
Arthur Buck (New West)
The Devil Makes Three (New West)
Patrick Sweany (Nine Mile)
Ben Reel (Self)
Dieter Van Der Westen (Self)
Hamish Anderson (Self)
Sera Cahoone (Self)
The Family Crest (Self)
Underhill Family Orchestra (Skate Mountain)
Begin 2018 verraste het New Yorkse trio Beechwood de wereld met de prachtplaat Songs From The Land Of Nod; grotestadsmuziek in de traditie van The Velvet Underground. Minder dan een half jaar later is de opvolger er al. Inside The Flesh Hotel is zo mogelijk nog beter. De liedjes zijn net wat catchier en ze durven nu wat simpeler te zijn. Zoals bijvoorbeeld in het fantastische Bigot In My Bedroom dat een grote liefde voor de Ramones en T.Rex verraadt en het verdient een grote hit te worden. Maar ook de andere elf nummers klinken als hits. Inside The Flesh Hotel is top van A tot Z, zo dient moderne popmuziek te klinken. Beechwood is de beste nieuwe band van de laatste jaren.
Beechwood is een trio uit New York en maakt op hun debuut-CD Songs From The Land Of Nod grotestadsmuziek; zoals Velvet Underground dat in de jaren zestig en Jesus & Mary Chain in de jaren tachtig deden. Vaak melodieus, geweldige liedjes, maar de uitvoering is compromisloos. Veel echo en feedback, schurende gitaren, in de mix verstopte zang. Naast die fraaie eigen liedjes is er een fantastische cover van de Kinks-klassieker I’m Not Like Everybody Else. Songs From The Land Of Nod is een bijzondere plaat van een bijzondere groep.
Begin 2017 verscheen Let It Slide van Mark ‘Porkchop’ Holder, een van de oprichters van de punk/bluesband Black Diamond Heavies. Iemand omschreef het als een weekendje uit van Rolling Stones, Howlin’ Wolf en Billy Gibbons. En iedereen had speed gebruikt. Holder laat er geen gras over groeien en komt minder dan een jaar later al met zijn tweede soloplaat: Death And The Blues. Nog net wat harder, nog net wat strakker. Acht eigen nummers, drie covers waaronder een fenomenale versie van Junior Kimbrough’s Sad Days And Lonely Nights. Superieure lawaaimuziek.
De Buffalo Killers uit Cincinnati, Ohio maken sinds hun oprichting in 2006 de ene geweldige plaat na de andere. Geen band die onder leiding van de broertjes Andy en Zachary Gabbard zo’n supersonische mix van hard rock, boogie en psychedelica maakt. Maar wat ze op hun nieuwe CD Alive And Well In Ohio doen, tart iedere beschrijving. Alsof het geen moeite kost schudden ze het ene na het andere memorabele liedje van Beatles-niveau uit hun mouw. Soms doen ze even rustig aan, soms zijn ze psychedelischer dan ooit, maar altijd klinkt het alsof de duivel hen op de hielen zit. Dit is een van de tien beste albums van 2017.
