Ethan Johns with The Black Eyed Dogs :: Anamnesis

Ethan Johns was ooit vooral de zoon van Glyn (producer van Rolling Stones, Led Zeppelin, Who, Clapton), maar werd daarna ook zelf een briljante producer en muzikant (Ray Lamontagne, Ryan Adams, McCartney, Tom Jones, Emmylou). Daarnaast had hij een eigen carrière met zijn band The Black Eyed Dogs. Die heeft nu een hoogtepunt bereikt met de dubbel-CD Anamnesis, een waarlijk formidabel werkstuk waarin Johns zijn liefde voor Bob Dylan, The Band, Grateful Dead en Richard Thompson omzet in een unieke eigen muzikale trip van anderhalf uur. Prachtige liedjes en avontuurlijk spel. Anamnesis is een tijdloos meesterwerk.

Paul Carrack :: These Days

Hij zong de Ace-klassieker How Long, hij was lid van het geweldige Squeeze, hij speelt in de band van Eric Clapton, hij is kortom een van de godfathers van de Engelse rock en These Days is zijn zeventiende soloplaat. Die staat opnieuw vol met perfecte, volwassen en meeslepende soulpop. Carrack is na een kleine vijftig jaar in de muziek nog steeds gezegend met een gevoelige Sam Cooke-achtige stem en liedjes schrijven gaat hem ook steeds beter af. Hier krijgt hij schrijfhulp van Squeeze’s Chris Difford en muzikale hulp van onder andere superdrummer Steve Gadd (Clapton, Steely Dan) en de legendarische James Brown-saxofonist Pee Wee Ellis. Het maakt van These Days een hoogtepunt in Carrack’s carrière.

The Balham Alligators :: Bayou-Degradable

In de jaren tachtig was een bezoek aan Londen pas geslaagd als je The Balham Alligators live had gezien, liefst in hun thuiscafé The Hare & Hounds. Onder leiding van accordeonist/pianist/zanger Geraint Watkins maakten ze genadeloos swingende in bier gedrenkte cajun met een scheut country en rock ‘n’ roll. Amerikaanser dan Amerikaans. Er verschenen twee pracht-LP’s die om overklaarbare redenen maar niet op CD uitkwamen. Maar nu is er de dubbel-CD Bayou-Degradable met bijna alle nummers van die platen plus nummers van Live At The Half Moon en Gateway To The South. De Aligators bestaan niet meer. Watkins maakt fijne solo-CD’s en begeleidt mensen als Nick Lowe en Van Morrison. Maar deze dubbel-CD is het overtuigende bewijs dat The Balham Alligators de beste onbekende band aller tijden waren.

Neil Cowley Trio :: Touch And Flee

De muziek van het Engelse Neil Cowley Trio werd treffend omschreven als ‘jazz voor Radiohead-fans’. Daarnaast is Cowley sowieso de jazzpianist die door liefhebbers van popmuziek het meest beluisterd is vanwege zijn glansrol op de CD 21 van Adele. Op Touch And Flee gaat het Neil Cowley Trio weer geheel en al zijn eigen eigenzinnige gang. Jazz die soms neigt naar klassiek, soms opereert binnen de traditionele jazz en zo nu en dan vanwege de catchy liedjes van Cowley ook behoorlijke poppy is. Mooi, verrassend én emotioneel.

Aurelio :: Landini

Aurelio is een zanger/gitarist uit Honduras die behoort tot de Garifuna, een volk met Indiaans-Afrikaanse wortels. Die afkomst klinkt luid en duidelijk door in Landini, zijn CD verschenen op Peter Gabriel’s Real World-label. Hij is een fantastische gitarist, een goede zanger en zijn liedjes zijn afwisselend introvert en uitbundig, maar altijd meeslepend. Soms klinkt het geheel Santana-achtig, soms is het Los Lobos, soms puur Afrikaans. Aurelio is een ontdekking van de eerste orde.

Real World 25 :: Various Artists

In 1989 lanceerde Peter Gabriel de platenmaatschappij Real World. De debuutuitgave was The Passion, Gabriel’s muziek voor de Martin Scorsese-film The Last Temptation Of Christ. Daarna verscheen er muziek van over de hele wereld, soms van grote namen, soms obscuur, maar altijd meer dan de moeite. Om het 25-jarig bestaan te vieren is er Real World 25, een fijn uitgevoerd boxje met drie CD’s met hoogtepunten, verborgen schatten en door de luisteraars gekozen nummers. Het geeft een mooi beeld van een van de meest avontuurlijke labels uit de muziekgeschiedenis.

Richard Thompson :: Acoustic Classics

Richard Thompson is behalve een van de allerbeste songwriters ook een geweldige elektrische gitarist, qua originaliteit eigenlijk alleen vergelijkbaar met Jimi Hendrix. Enigszins ondergesneeuwd is zijn werk op de akoestische gitaar. Daar brengt Acoustic Classics verandering in. Hij sloot zichzelf op in zijn studiootje achter zijn huis in Californië en speelde daar in zijn eentje de grootste hits uit zijn lange carrière. Van liedjes die zijn ex-vrouw Linda zong toen ze een duo waren tot ingetogen versies van latere klassiekers die hij met een band uitvoerde. Het resultaat is meer dan opzienbarend.

Loudon Wainwright III :: Haven’t Got The Blues (Yet)

Haven’t Got The Blues (Yet) is de 26ste plaat van Loudon Wainwright III en geloof het of niet: de bijna 70-jarige singer/songwriter is in topvorm. Grappig, bitter, actueel, politiek, persoonlijk en avontuurlijk. Blues, klezmer, rock ‘n’ roll, folk. Het komt allemaal samen in de bijzondere wereld die Wainwright heeft geschapen. Tussen alle hoogtepunten in staat I’ll Be Killing You This Christmas, een kerstklassieker in de dop.

Mary Gauthier :: Trouble and Love

Geadopteerd, weggelopen van huis als jonge tiener, dakloos, junk, kok, restauranteigenaar. En toen vond Mary Gauthier haar roeping: singer/songwriter. In deze eeuw verantwoordelijk voor de meest persoonlijke teksten ooit op muziek gezet. Met haar nieuwe CD Trouble & Love bevestigt ze haar unieke plaats in de Americana. Kippenvelmuziek. Van de ijzingwekkende opener When A Woman Goes Cold tot afsluiter Another Train. Haar liefdesliedjes beginnen waar andere liefdesliedjes ophouden. Waanzinnig goed.

9BACH :: TINCIAN

9Bach is de door Lisa Jen en Martin Hoyland in Noord-Wales opgerichte band die met Tincian hun tweede sublieme CD aflevert. New age folk, die je bij het beluisteren het idee geeft dat je een mooie wandeling door de natuur van Wales aan het maken bent. Wat het ook zo bijzonder maakt, naast de hemelse zang van Jen, is de subtiele manier waarop 9Bach dub- en rockelementen in de muziek verwerkt. Daardoor wordt het nooit te zweverig.

Sabina :: Toujours

Toujours van Sabina is de meest sensationele CD van 2014, geen twijfel mogelijk. Sabina kennen we van Brazilian Girls, een New Yorkse avant garde electropunk band. Maar wat ze op haar eerste soloplaat doet is ongelooflijk. Een stem die sterk aan Nico van de Velvet Underground doet denken, maar dan met een vleugje Francoise Hardy, liedjes die poppy en catchy zijn zingt ze in het Engels, Duits en Frans. Soms retro sixties, soms erg 2014, soms lieflijk akoestisch, dan weer zwaar vervormd, experimenteel en elektrisch. Muziek om bij weg te dromen en muziek om opgewonden van te raken. De All Music Guide gaf de CD 4,5 sterren. Dat hadden er ook vijf mogen zijn.

The Gloaming :: The Gloaming

The Gloaming is een Iers-Amerikaanse supergroep die op haar debuut, simpelweg The Gloaming geheten, volstrekt nieuwe wegen bewandelt. De basis is Ierse volksmuziek, maar daar wordt een revolutionaire draai aan gegeven. Met toevoeging van elementen uit de jazz en de klassieke muziek ontstaat er opeens een volstrekt nieuw genre. De zang van Iarla O Lionaird is hemels, de viool van Martin Hayes adembenemend, de piano van Thomas Bartlett hypnotiserend. Dit is wereldmuziek, in elke betekenis van het woord.

Bap Kennedy :: Let’s Do It Again

In de betrekkelijke luwte is de Ierse singer/songwriter Bap Kennedy bezig een imposant oeuvre op te bouwen. Hoe goed hij is, blijkt uit de mensen die graag met hem samenwerken: Steve Earle produceerde een van zij CD’s (Domestic Blues), Mark Knopfler ook (The Sailor’s Revenge) en Van Morrison schreef een nummer met hem (Milky Way). Let’s Start Again is zijn zesde CD en is weer prachtig. Steve Earle kwam dicht bij de waarheid toen hij zei: ‘Bap Kennedy is de beste songwriter die ik ken.

Los Lobos :: Disconnected in New York City

Los Lobos uit East L.A. bestaat 40 jaar en dat vieren ze met Disconnected In New York City, een grotendeels akoestisch live-album, Daarop een fraaie, niet voor de hand liggende, selectie uit hun immense repertoire. En dan valt wederom op wat we eigenlijk al lang weten: er bestaat geen enkele andere band die zo perfect op elkaar ingespeeld is. Moeiteloos mixen ze Latin, soul, roots, Mexicaanse folk, traditionele Spaanse muziek, blues en R&B. En omdat het feest is sluiten ze af met hun grootste hit, de cover van Ritchie Valens’ La Bamba, dat ze halverwege ingenieus veranderen in Good Lovin’, de hit van The Rascals. Fantastisch.

Nick Lowe :: Quality Street

Sommige ideeën zijn zo goed, dat je je afvraagt waarom ze niet eerder tot uitvoer zijn gebracht. Nick Lowe, niet alleen de godfather van de punk maar ook de Frank Sinatra van de 21ste eeuw, die een kerstplaat maakt? Ja, natuurlijk. Quality Street – A Seasonal Selection For All The Family is precies even goed als je zou verwachten: fantastisch dus. Een enkel bekend liedje (Silent Night), bijzondere covers (Roger Miller’s Old Toy Trains), een speciaal voor dit project door Ron Sexsmith geschreven nummer (Hooves On The Roof) en een handvol eigen nummers. Dankzij Nick Lowe wordt het een fijne kerst dit jaar.