
Archive for the ‘Sonic Rendezvous’ Category
Jason Ringenberg :: Rhinestoned
maart 24, 2021
Dieter & Eric Van Der Westen :: The Sun Will Rise Again
maart 13, 2021
NinaLynn :: Hummingbird
maart 5, 2021Hummingbird is het overrompelende debuut van de piepjonge Nederlandse zangeres NinaLynn, echte naam Nina Woerden. Tien eigen nummers, die zich begeven op het gebied waar Americana, pop, folk en soms zelfs swingjazz elkaar kruisen. De liedjes, met uitschieters als Freebird en Head Over Heart, nestelen zich onmiddellijk in je hoofd, de produktie van multi-instrumentalist Janos Koolen doet vooral dankzij de gitaarpartijen Buddy Miller-achtig aan en de stem van NinaLynn doet denken aan Emmylou Harris, Alison Krauss, Taylor Swift en Norah Jones. Hummingbird is een even volwassen als verrassende plaat.
Our Man In The Field :: The Company Of Strangers
september 25, 2020Our Man In The Field is de naam die de Engelsman Alexander Ellis zichzelf toegeëigend heeft en die helemaal bij hem past. Het zijn verhalen over zijn omzwervingen over de wereld. The Company Of Strangers is de titel van zijn debuut en die ligt in het verlengde van het werk van de jonge Neil Young. Er is de pedal steel die de muziek iets triests en tijdloos geeft. Maar behalve de fraaie muziek, zijn het toch vooral de liedjes die indruk maken en die The Company Of Strangers tot iets bijzonders maakt.
The Snarlin’ Yarns :: Break Your Heart
september 13, 2020
Scott McClatchy :: Six Of One
augustus 17, 2020Na een stilte van tien jaar in verband met kanker is Scott McClatchy terug. De rootsrocker uit Philadelphia, tegenwoordig residerend in New York, krijgt op Six Of One hulp van vrienden als Eric Ambel en Tommy Womack en hij heeft een blazerssectie aan zijn band toegevoegd. Dat zorgt voor een vet rhythm & blues-geluid dat doet denken aan de gloriedagen van Little Steven & The Disciples Of Soul. Naast een serie geslaagde eigen nummers covert McClatchy onder andere Graham Parker (Heat Treatment) en The Band (Ophelia). Scott McClatchy is terug en dat is verdomd goed nieuws.
Eight Rounds Rapid :: Love Your Work
augustus 17, 2020Love Your Work heet het sensationele derde album van Eight Rounds Rapid. De groep uit het Engelse Southend is een mix van pubrock, punk en new wave. Geen wonder ook want de als een beest tekeer gaande gitarist Simon Johnson is de zoon van Dr. Feelgood’s gitarist Wilko Johnson en zanger David Alexander klinkt qua grimmigheid als de zoon van Johnny Rotten. De liedjes zijn meer dan goed, maar wat Eight Rounds Rapid vooral zo speciaal maakt is de urgentie van hun muziek. Het klinkt allemaal alsof de duivel ze op de hielen zit, of ieder nummer het laatste is wat ze mogen spelen. Het is zeer de vraag of er in 2020 nog betere platen in Engeland gemaakt zullen worden.
Jake La Botz :: They’re Coming For Me
januari 29, 2020Nadat Jake La Botz -toen nog woonachtig in Chicago, tegenwoordig residerend in Nashville- twintig jaar geleden afkickte van de heroïne begon hij serieus met meditatie. Hij geeft nu lessen aan huis en in de gevangenis, een plek die hij goed kent. Hij is ook een uitstekende acteur, maar een nog betere schrijver en muzikant. De liedjes op zijn nieuwe CD They’re Coming For Me, van het paranoïde titelnummer tot het ontroerende Bankrobber’s Lament zijn stuk voor stuk geweldige literaire verhaaltjes en de muziek beweegt zich ergens op de kruising van Dr. John en Tom Waits en is een fijne mix van country, blues en jazz. Het maakt van They’re Coming For een van de beste platen van 2019.
The Smoking Flowers :: Let’s Die Together
juni 16, 2019Het echtpaar Kim & Scott Collins uit Nashville laat zich niet uit het veld slaan door de borstkanker van Kim. Integendeel, hun nieuwe CD Let’s Die Together is een ultieme liefdesplaat. Daarop zijn ze de punky versie van Gram Parsons en Emmylou Harris en de Everly Brothers, geduchte concurrenten van Robert Plant & Patti Griffin en Gillian Welch & Dave Rawlings, soortgenoten van Shovels & Rope en The White Stripes. Prachtliedjes, prachtzang, prachtspel. Wat een energie, wat een rebellie. Dit is rootsmuziek zonder grenzen.
Jason Ringenberg :: Stand Tall
april 29, 2019Jason Ringenberg was eigenlijk wel klaar met zijn muzikale carrière. Hij had geschiedenis geschreven met de cowpunk-band Jason & The Scorchers en met fraaie soloplaten. Hij deed nog shows als Farmer Jason en was tevreden met een bestaan als boer. Tot hij opeens een uitnodiging kreeg om een maand lang artist-in-residency te zijn in Sequoia National Park. En daar kwam het heilig vuur terug. Stand Tall is het resultaat. Gedreven country met een punkhouding. Alsof hij weer 30 is. Prijsnummer van deze prijsplaat is God Bless The Ramones. Zoals Jason zelf zegt: ‘Volgens mij het enige nummer met God én The Ramones in de titel.’ Wij zouden willen zeggen: ‘God bless the return of Jason Ringenberg!’
J Peterson :: Translation Blues
april 29, 2019De groep Bellwether uit Minneapolis was een van de beste en meest onderschatte bands die de alt.country-beweging heeft voortgebracht. Wat jaren geleden trok het kwartet de stekker uit het stopcontact. Helaas. Het goede nieuws is dat frontman J Peterson nu Translation Blues heeft uitgebracht. En dat is, in de beste Bellwether-traditie, een adembenemend mooi mini-album. Peterson zelf omschrijft hoe hij het nummer Good Luck wilde laten klinken: als honky tonk impressionisme, als een trieste jukebox in een oud café. Zo hartverscheurend klinken alle zeven liedjes op Translation Blues.
Suzanne Santo :: Ruby Red
december 8, 2018Suzanne Santo acteert (Law & Order, Without A Trace), is de helft van het fijne Americana-duo HONEYHONEY en levert met het door Butch Walker geproduceerde Ruby Red een verrassend solodebuut af. De muziek beweegt zich tussen Gillian Welch-achtige gothic country en orkestrale pop. Haar teksten zijn ronduit briljant. Zelden heeft een vrouw zo gedurfd en onverbloemd gezongen over seks als Santo in openingsnummer Handshake, zelden droop er zoveel bloed uit de mond van een vrouw als in The Wrong Man. Santo is een vrouw met ballen en Ruby Red is een verbluffend debuut.
Abe Partridge :: Cotton Fields And Blood For Days
maart 9, 2018Abe Partridge komt uit het Zuiden van de Verenigde Staten, was predikant en militair in oorlogstijd. Maar hij is, zoals zijn tweede CD Cotton Fields And Blood For Days bewijst, vooral een volstrekt unieke singer/songwriter, wiens liedjes zonder uitzondering de impact van korte verhalen hebben. De instrumentatie is sober, de stem van Partridge heeft dezelfde schuurpapier-kwaliteit als Tom Waits en zijn held is Son House. Negen verpletterend goede nummers. Eén daarvan heeft de fraaie titel: Ride Willie Ride (Or Thoughts I Had While Contemplating Both The Metaphysical Nature Of Willie Nelson And His Harassment By The Internal Revenu Service). Partridge is een genie en Cotton Fields And Blood For Days is dé muzikale verrassing van het jaar. Ongelooflijk goed.
Valparaiso :: Broken Homeland
september 30, 2017