Ophio is het vierde album van Die Wilde Jagd, het project van de geniale schrijver en producer Sebastian Lee Philipp is opnieuw een meesterwerk. Zijn muziek herbergt alles wat het hart sneller doet kloppen. Nick Cave-achtige liedjes, gezongen in het Duits, gaan organisch over in Pink Floyd-achtige instrumentale stukken. De bijdrages van celliste en zangeres Lih Qun Wong tillen de plaat naar een buitenaardse schoonheid. Melodieus en hypnotiserend en voor het eerst duikt er in het oeuvre van Die Wilde Jagd een Engelstalig nummer op; het adembenemende The Hearth. Een hoogtepunt van een plaat die eigenlijk alleen maar hoogtepunten bevat.
Camera, de Berlijnse Krautrock-groep, blijft de grenzen verleggen. Op Prosthuman verwelkomt het enige permanente lid Michael Drummer (ja, hij is ook de slagwerker) gitarist Alex Kozmidi en Tim Schroeder op synthesizer. Kartoffelstampf is het snoeihard swingende openingsnummer met een glansrol voor Drummer. Daarna gaat het er wat rustiger aan toe met soms prachtige dromerige stukken die wat meer passen in de gloedvolle Duitse traditie van pioniers als NEU! en Can. Maar ook als het tempo zakt, blijft de muziek avontuurlijk en spannend. Prosthuman is een geweldige plaat om het tienjarige bestaan van Camera te vieren.
Helena Ratka is een filmer, discjockey in de Hamburgse Golden Pudel Club en de helft van het muzikale duo Shari Vari. Als Pose Dia maakt ze haar solodebuut met Front View, twaalf nummers die het hele spectrum van de elektronische muziek bestrijken. Van coole synth-wave tot lekkere pop en van hip-hop tot inktzwarte clubmuziek. Het maakt van Front View een fascinerende muzikale reis en bombardeert Pose Dia tot een van de grote talenten in de nieuwe Duitse elektronica.
Tolouse Low Trax is de naam waaronder beeldhouwer/ dj/ muzikant/ Kreidler-lid Detlef Weinrich zijn soloplaten uitbrengt. Jumping Dead Leafs is zijn vierde en een absoluut hoogtepunt in de moderne Duitse elektronica. Een ongelooflijk meeslepende en hypnotiserende mix van wereldmuziek, trance en pop. Zo zouden de Talking Heads hebben geklonken als ze niet op zoek waren geweest naar hits, dit zijn ritmes waar Tom Waits zijn teksten overheen zou kunnen mompelen, zingen en schreeuwen, dit is opwindend minimalisme. Fantastisch!
Die Wilde Jagd is het geesteskind van componist/zanger/multi-instrumentalist Sebastian Lee Philipp en zijn creativiteit kent geen grenzen. Was voorganger Uhrwald Orange al een avontuurlijk meesterwerk, Haut verlegt wederom de grenzen. De basis is nog immer de in Krautrock gewortelde elektronica, maar daar doet Philipp ongelooflijke dingen mee. Op Haut staan vier lange sublieme nummers. Hoogtepunt is het wonderbaarlijke Himmelfahrten waarop hij bijgestaan wordt door zangeres Nina Siegler en waar hij zijn elektronica organisch vermengt met folk, symphonische rock en Afrikaanse ritmes. Ongelooflijk knap en meeslepend. Philipp alias Die Wilde Jagd is een van de grote muzikale genieën van deze tijd.
De CD Add Land is nauwelijks drie seconden onderweg en dan klinkt er al die desolate stem die doet denken aan Nico, Kate Bush en Marianne Faithfull: ‘It seems so hard to say I love you.’ De vrouw die zingt is Fee Kürten, die in haar eentje Tellavision is. Add Land is haar vierde plaat en dat een bijzonder werkstuk noemen is een understatement. Ze combineert haar zang en soms klassieke en dan weer poppy liedjes met verrassende, experimentele en gedreven elektronica. Maar het is vooral de stem die fascineert, die van Tellavision een van de meest geslaagde een-vrouws-projecten ooit maakt.
Natuurlijk wordt er op OstWest, de nieuwe CD van het Berlijnse trio Automat, weer lustig op los geëxperimenteerd met vervreemdende electronica. Maar wat de plaat echt tot een sublieme muzikale reis maakt is de bas van Zeitblom die drie kwartier lang doordendert en de muziek naar grote hoogtes stuwt. Het is dance, het is dub, het is kraut. Eigenlijk is het Kraftwerk dat verplicht werd een swingende plaat te maken. Bijzonder.
Luisteren naar Phantom Of Liberty, de derde CD van de Berlijnse band Camera, geeft je het gevoel dat de duivel je op de hielen zit. Dit is Kraftwerk op speed, een Formule 1-auto waarvan de remmen het niet meer doen met als moter de wild om zich heen slaande Michael Drummer. Af en toe wordt er gas terug genomen met een dromerig Pink Floyd-achtig uitstapje. Maar onmiddellijk daarna draait de machine weer op volle toeren. Openingsnummer Affenfaust is de meest sensationele en opruiende electronica die deze eeuw geproduceerd is. Paranoia als kunstvorm. Waanzinnig.
Het Duitse Faust veranderde de muziek in de beginjaren zeventig van de vorige eeuw. Avantgardistische Krautrock zonder grenzen. Geluid werd muziek. Nu, meer dan veertig jaar later, is de groep nog een duo en verrassen ze de wereld opnieuw met Just Us. Het piept, het knort, het is lawaai, maar het is meer dan ooit ook muziek. Onder al dat geluid en al die vreemde effecten gaan hypnotiserende Velvet Underground-achtige melodieën schuil. Ze zien het zelf als een soort van karaoke-plaat en hopen dat andere muzikanten dit als basis gebruiken voor muzikale experimenten. Da’s mooi. Maar veel belangrijker is dat Just Us een fenomenaal muzikaal avontuur is op zichzelf.
Camera is een band uit Berlijn. En wie luistert naar From The Outside, het openingsnummer van hun CD Remember I Was Carbon Dioxide, zal even denken: hé Autobahn. Want daar liggen de roots van Camera. Maar hun muziek gaat veel verder dan dat; het is Kraftwerk met ballen, Pink Floyd om op te dansen. Hypnotiserend en gedreven. Krautrock anno nu. Fantastisch.
De stem en de geprogrammeerde drums zijn van Gudrun Gut, de toetsen van Hans-Joachim Irmler. Beiden hebben een lange geschiedenis in de Duitse experimentele muziek; Gut in Einstürzende Neubauten, Malaria! en de Ocean Club, Irmler in Faust. De CD 500M is hun eerste samenwerking. En die is betoverend mooi, hypnotiserend en meeslepend. Zelden heeft electronische muziek zo toegankelijk geklonken.
Ophio is het vierde album van Die Wilde Jagd, het project van de geniale schrijver en producer Sebastian Lee Philipp is opnieuw een meesterwerk. Zijn muziek herbergt alles wat het hart sneller doet kloppen. Nick Cave-achtige liedjes, gezongen in het Duits, gaan organisch over in Pink Floyd-achtige instrumentale stukken. De bijdrages van celliste en zangeres Lih Qun Wong tillen de plaat naar een buitenaardse schoonheid. Melodieus en hypnotiserend en voor het eerst duikt er in het oeuvre van Die Wilde Jagd een Engelstalig nummer op; het adembenemende The Hearth. Een hoogtepunt van een plaat die eigenlijk alleen maar hoogtepunten bevat.
Het Duitse Faust veranderde de muziek in de beginjaren zeventig van de vorige eeuw. Avantgardistische Krautrock zonder grenzen. Geluid werd muziek. Nu, meer dan veertig jaar later, is de groep nog een duo en verrassen ze de wereld opnieuw met Just Us. Het piept, het knort, het is lawaai, maar het is meer dan ooit ook muziek. Onder al dat geluid en al die vreemde effecten gaan hypnotiserende Velvet Underground-achtige melodieën schuil. Ze zien het zelf als een soort van karaoke-plaat en hopen dat andere muzikanten dit als basis gebruiken voor muzikale experimenten. Da’s mooi. Maar veel belangrijker is dat Just Us een fenomenaal muzikaal avontuur is op zichzelf.
Camera is een band uit Berlijn. En wie luistert naar From The Outside, het openingsnummer van hun CD Remember I Was Carbon Dioxide, zal even denken: hé Autobahn. Want daar liggen de roots van Camera. Maar hun muziek gaat veel verder dan dat; het is Kraftwerk met ballen, Pink Floyd om op te dansen. Hypnotiserend en gedreven. Krautrock anno nu. Fantastisch.
De stem en de geprogrammeerde drums zijn van Gudrun Gut, de toetsen van Hans-Joachim Irmler. Beiden hebben een lange geschiedenis in de Duitse experimentele muziek; Gut in Einstürzende Neubauten, Malaria! en de Ocean Club, Irmler in Faust. De CD 500M is hun eerste samenwerking. En die is betoverend mooi, hypnotiserend en meeslepend. Zelden heeft electronische muziek zo toegankelijk geklonken.
Klanderman Promotion 