Big Band Of Brothers :: A Jazz Celebration Of The Allman Brothers Band

Producent John Harvey droomde al decennia lang over welke muziek zich nu leende voor een big band-aanpak. Toen hij eenmaal wist dat het vroege werk van The Allman Brothers Band daar zeer geschikt voor was trof hij de ervaren jazzdrummer Mark Lanter en samen formeerden ze de Big Band Of Brothers. Met saxofonisten, trompettisten, trombonisten en een uitgebreide ritmesectie, op vier nummers aangevuld met zangers Marc Broussard en Ruthie Foster, krijgen acht Allman-klassiekers -van It’s Not My Cross To Bear tot Whipping Post en In Memory Of Elizabeth Reed- een zeer geïnspireerde en swingende aanpak. A Jazz Celebration Of The Allman Brothers Band is een zeer geslaagd eerbetoon aan een van de beste bands ooit.

Ben Lee :: Quarter Century Classix

De Australiër Ben Lee heeft al een paar handenvol voortreffelijke soloplaten afgeleverd. Maar begin jaren negentig zat hij als jonge puber in de band Noise Addict, die beroemde fans had als Thurston Moore van Sonic Youth en Evan Dando. Voor zijn nieuwe soloplaat Quarter Century Classix kijkt Lee terug op die tijd en covert hij dertien liedjes uit de eerste helft van de jaren negentig. Zoals Speeding Motorcycle van Daniel Johnston, Get Me van Dinosaur Jr. en Sugar Kane van Sonic Youth. Dat doet hij op een zeer relaxte manier, wat een totaal nieuw licht op die nummers werpt. Dat maakt van Quarter Century Classix een even verrassende als bevredigende plaat.

Dalton Domino :: Songs From The Exile

De liedjes voor Songs From The Exile schreef Dalton Domino toen hij nog een alcoholist was. Nu, bij het verschijnen van die derde soloplaat, is de man uit Lubbock, Texas met drinken gestopt. Maar die drank zorgde er wel voor dat hij een paar handenvol ronduit briljante teksten op papier kreeg met uitschieters als Happy Alone en Dead Roses, titels die veel verraden over de inhoud. Rootsrock en country is het gebied waarin Domino opereert en mede dankzij het fantastische gitaarspel van Doug Pettibone (ooit de steun en toeverlaat van Lucinda Williams) is Songs From The Exile een van de beste Americana-cd’s van 2019 geworden.

Justin Townes Earle :: The Saint Of Los Causes

Muzikaal is Justin Townes Earle op zijn nieuwe CD The Saint Of Lost Causes nog steeds zijn oude vertrouwde zelf met een mengeling van alt.country, rockabilly, folk en blues. Maar tekstueel is hij opeens een stuk minder navelstaarderig en is zijn blik ferm naar buiten gericht. Heeft er, denkt hij, vooral mee te maken dat hij behalve clean, sober en getrouwd sinds kort ook vader is. Dus vertelt hij behalve persoonlijke verhalen nu ook verhalen over een cop-killer met spijt (Appalachian Nightmare), de industriële en economische ondergang van een stadje (Flint City Shake It) en de milieu-criminelen in West-Virginia (Don’t Drink The Water). Justin Townes Earle is in topvorm en inmiddels de gelijke van vader Steve en The Saint Of Lost Causes is een formidabele plaat.

Quaker City Night Hawks :: QCNH

De Quaker City Night Hawks komen uit Fort Worth, Texas en zijn op hun nieuwe QCNH-plaat een ongebruikelijke mix van Lynyrd Skynyrd en Curtis Mayfield, met uitstapjes richting Pink Floyd-psychedelica, Steve Earle-country en Californische jaren zeventig pop. De opener van QCNH, Better In The Morning, is een klassieker in de dop, maar ook de andere liedjes zijn stuk voor stuk memorabel. En de muziek is gedreven en heeft ballen. Een meer dan goede plaat.

Steve Earle :: Guy

Steve Earle dacht: ‘Stel dat ik nu dood ga en in het hiernamaals Guy Clark tegenkom. Die zou zeggen: waarom heb je wel een Townes-plaat gemaakt en geen Guy-plaat?’ Daar zou Earle geen fatsoenlijk antwoord op kunnen geven en dus is er nu, tien jaar na het Townes Van Zandt-tribute en drie jaar na de dood van Guy Clsrk, de CD Guy, het eerbetoon aan zijn andere held. Zestien Guy Clark-nummers die Steve Earle & The Dukes respectvol behandelen, maar ook helemaal naar eigen hand zetten. Klassiekers als LA Freeway en Desperados Waiting For A Train, maar ook minder bekende prachtnummers als Dublin Blues en Old Friends. Guy is het bewijs dat Guy Clark een van de beste schrijvers ooit was, maar ook dat Steve Earle & The Dukes nog steeds een geweldige band zijn.

Luther Dickinson and the Sisters Of the Strawberry Moon :: Solstice

Luther Dickinson, zoon van de legendarische Jim Dickinson (die werkte met Stones, Dylan, Aretha, Big Star, Replacements), heeft al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. Als soloartiest, als leider van de geweldige North Mississippi Allstars en als sessiegitarist voor John Hiatt, Patty Griffin en The Black Crowes. Nu heeft hij onder de naam Luther Dickinson And Sisters Of The Strawberry Moon de even bijzondere als ontroerende plaat Solstice uitgebracht. Een nieuw hoofdstuk in zijn persoonlijke geschiedenis en die van de Americana. De zang is helemaal in handen van vrouwen: Amy Helm, Birds Of Chicago, Amy LaVere, Shardé Thomas en de Mississippi gospelgroep The Como Mamas. Wat traditionals, wat covers, nieuw materiaal. Subtiel, spannend en van de eerste tot de laatste seconde ontroerend. Kandidaat plaat van het jaar.

Lily & Madeleine :: Canterbury Girls

Op Canterbury Girls hebben Lily & Madeleine, twee zusjes met de moeilijke achternaam Jurkiewicz, afscheid genomen van de hippie-achtige folk die hun eerdere platen bevatte. Ze verhuisden van Indianapolis naar New York en dat verklaart een hoop. Dit is grotestads-muziek, ook muziek zonder grenzen. Ze switchen van disco-pop naar walsjes, van ABBA naar Midlake. Wat gebleven is zijn de mooie liedjes, de intelligente bijna therapeutische teksten en de waarlijk wonderschone samenzang. Het is wellicht even wennen aan de nieuwe richting van Lily & Madeleine, maar wie daarvoor de moeite neemt zal een meesterwerk ontdekken.

John Hiatt ::The Eclipse Sessions

De eerste regel die John Hiatt zingt op zijn nieuwe CD The Eclipse Sessions is: ‘Getting dark and it feels like trouble.’ Het tweede nummer All The Way To The River gaat over de zelfmoord van een vrouw (zijn ex-vrouw?). Je moet er laf voor zijn, maar ook dapper, meldt Hiatt. Kippenvel. Nooit eerder was hij zo persoonlijk en ontroerend, nooit eerder in een carrière die meer dan 25 platen omvat hield hij zijn cynisme zo in toom, nooit eerder klonk zijn stem zo goed en doorleefd. De muziek is dankzij de productie van Kevin McKendree, en de bijdrage van diens 17-jarige zoon Yates op gitaar, elementair maar leeft en sprankelt. The Eclipse Sessions is een formidabele plaat, een hoogtepunt in Hiatt’s rijke loopbaan. Reserveer maar vast een plaats in de top 3 van 2018.

The Devil Makes Three :: Chains Are Broken

The Devil Makes Three uit Vermont is een van de meest originele bands van deze eeuw. Bluegrass, rock ‘n’ roll, ragtime, gospel, blues, sixties garage, pop, zelfs punk, het duikt allemaal op in hun nummers en zorgt ervoor dat ze live meer dan opwindend zijn. Chains Are Broken is de opvolger van de covers-CD Redemption & Ruin en bevat elf nieuwe door zanger/gitarist Pete Bernhard geschreven nummers. De gospel in Pray For Rain, de herlevende sixties in Paint My Face, het poppy Can’t Stop, stuk voor stuk geweldige nummers op een adembenemend goede plaat.

Daniel Romano :: Finally Free

De Canadees Daniel Romano is even geniaal als onvoorspelbaar. Straighte country, pure pop, psychedelica, punk. In zijn muzikale universum bestaan geen grenzen. Het maakt hem de Neil Young van deze eeuw, Romano’s landgenoot die met zijn wispelturigheid ook eindeloos wist te boeien. Finally Free heet zijn nieuwe plaat, de achtste in betrekkelijk korte tijd, wordt bijna helemaal door hemzelf volgespeeld en is een moderne en eigenzinnige variant op de folkmuziek uit de jaren zestig. De melodieën zijn van een adembenemende schoonheid, de teksten surrealistisch en muzikaal klinkt het als een klok. Daniel Romano is de spannendste en opwindendste muzikant van deze tijd en Finally Free is een geweldig nieuw hoofdstuk in zijn imposante muzikale ontdekkingsreis.

JD McPherson :: Socks! A Christmas Album

Met kerstplaten kan het alle kanten op en meestal de verkeerde. Dan wordt het een soort goedbedoelde edelkitsch zonder ballen. Verrassenderwijs komt de in Nashville residerende rootsrocker JD McPherson, die met Undivided Heart And Soul een van de beste platen van vorig jaar maakte, nu ook met een kerst-CD: Socks, A Christmas Album By JD McPherson. Nou, zo vieren wij graag kerstmis. Met voornamelijk zelfgeschreven kerstliedjes is dit vooral een energieke rock- en soulplaat, waarop McPherson zich de longen uit het lijf zingt en zijn band keihard rockt. Zonder enige twijfel en overdrijving kunnen we hier beweren dat dit een van de tien beste kerstplaten ooit is.

Rodney Crowell :: Christmas Everywhere

Rodney Crowell had altijd een hekel aan kerstmis. Tot hij in december 2011 op de radio het nummer Grateful For Christmas van Hayes Carll hoorde. Weer wat jaren later nam hij met Mary Karr het liedje Christmas In Vidor op, wat niet paste op hun duoplaat en op de plank bleef liggen. Van het een kwam het ander en nu heeft ook Crowell, in de traditie van de grote countrymuzikanten als Elvis, Gart Brooks, Dwight Yoakam en Jerry Jeff Walker ook zijn kerstplaat gemaakt: Christmas Everywhere. En die is totaal anders maar net zo goed als zijn andere unieke solowerk. Verplichte kost voor een geslaagd kerstfeest.

Aaron Lee Tasjan :: Karma For Cheap

Op jonge leeftijd speelde Aaron Lee Tasjan in The New York Dolls, later ook in Drivin’ N’ Cryin’. Als solo-artiest is hij op zoek naar de perfecte popmuziek. Zoals die ooit gemaakt werd door Beatles, Tom Petty, Oasis en vooral Jeff Lynne’s ELO. Hij had lid kunnen zijn van de Traveling Wilburys, complimenteerde iemand hem ooit. En zo is het maar net. Op zijn derde CD Karma For Cheap benadert Tasjan de perfectie. Zorgeloze, soms grappige, maar nimmer oppervlakkige pop met een hoofdletter P.

American Aquarium :: Things Chance

BJ Barham, leider van American Aquarium, is Bruce Springsteen, Robert Earl Keen, Ryan Adams en Jason Isbell verenigd in één persoon. Roots, Americana, country, heartland en Southern rock, ook op de nieuwe zevende plaat Things Change van de band uit North Carolina komt het allemaal weer prachtig samen. Het maakt American Aquarium een van de opwindendste en beste groepen van dit moment. Things Change draagt de sporen van Barham’s nieuwe leven: gestopt met drinken, getrouwd, het naderende vaderschap. American Aquarium durft te ontroeren en Things Change is een prachtplaat.