Justin Townes Earle :: The Saint Of Los Causes

Muzikaal is Justin Townes Earle op zijn nieuwe CD The Saint Of Lost Causes nog steeds zijn oude vertrouwde zelf met een mengeling van alt.country, rockabilly, folk en blues. Maar tekstueel is hij opeens een stuk minder navelstaarderig en is zijn blik ferm naar buiten gericht. Heeft er, denkt hij, vooral mee te maken dat hij behalve clean, sober en getrouwd sinds kort ook vader is. Dus vertelt hij behalve persoonlijke verhalen nu ook verhalen over een cop-killer met spijt (Appalachian Nightmare), de industriële en economische ondergang van een stadje (Flint City Shake It) en de milieu-criminelen in West-Virginia (Don’t Drink The Water). Justin Townes Earle is in topvorm en inmiddels de gelijke van vader Steve en The Saint Of Lost Causes is een formidabele plaat.

Advertisements

Quaker City Night Hawks :: QCNH

De Quaker City Night Hawks komen uit Fort Worth, Texas en zijn op hun nieuwe QCNH-plaat een ongebruikelijke mix van Lynyrd Skynyrd en Curtis Mayfield, met uitstapjes richting Pink Floyd-psychedelica, Steve Earle-country en Californische jaren zeventig pop. De opener van QCNH, Better In The Morning, is een klassieker in de dop, maar ook de andere liedjes zijn stuk voor stuk memorabel. En de muziek is gedreven en heeft ballen. Een meer dan goede plaat.

Steve Earle :: Guy

Steve Earle dacht: ‘Stel dat ik nu dood ga en in het hiernamaals Guy Clark tegenkom. Die zou zeggen: waarom heb je wel een Townes-plaat gemaakt en geen Guy-plaat?’ Daar zou Earle geen fatsoenlijk antwoord op kunnen geven en dus is er nu, tien jaar na het Townes Van Zandt-tribute en drie jaar na de dood van Guy Clsrk, de CD Guy, het eerbetoon aan zijn andere held. Zestien Guy Clark-nummers die Steve Earle & The Dukes respectvol behandelen, maar ook helemaal naar eigen hand zetten. Klassiekers als LA Freeway en Desperados Waiting For A Train, maar ook minder bekende prachtnummers als Dublin Blues en Old Friends. Guy is het bewijs dat Guy Clark een van de beste schrijvers ooit was, maar ook dat Steve Earle & The Dukes nog steeds een geweldige band zijn.

Luther Dickinson and the Sisters Of the Strawberry Moon :: Solstice

Luther Dickinson, zoon van de legendarische Jim Dickinson (die werkte met Stones, Dylan, Aretha, Big Star, Replacements), heeft al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. Als soloartiest, als leider van de geweldige North Mississippi Allstars en als sessiegitarist voor John Hiatt, Patty Griffin en The Black Crowes. Nu heeft hij onder de naam Luther Dickinson And Sisters Of The Strawberry Moon de even bijzondere als ontroerende plaat Solstice uitgebracht. Een nieuw hoofdstuk in zijn persoonlijke geschiedenis en die van de Americana. De zang is helemaal in handen van vrouwen: Amy Helm, Birds Of Chicago, Amy LaVere, Shardé Thomas en de Mississippi gospelgroep The Como Mamas. Wat traditionals, wat covers, nieuw materiaal. Subtiel, spannend en van de eerste tot de laatste seconde ontroerend. Kandidaat plaat van het jaar.

Lily & Madeleine :: Canterbury Girls

Op Canterbury Girls hebben Lily & Madeleine, twee zusjes met de moeilijke achternaam Jurkiewicz, afscheid genomen van de hippie-achtige folk die hun eerdere platen bevatte. Ze verhuisden van Indianapolis naar New York en dat verklaart een hoop. Dit is grotestads-muziek, ook muziek zonder grenzen. Ze switchen van disco-pop naar walsjes, van ABBA naar Midlake. Wat gebleven is zijn de mooie liedjes, de intelligente bijna therapeutische teksten en de waarlijk wonderschone samenzang. Het is wellicht even wennen aan de nieuwe richting van Lily & Madeleine, maar wie daarvoor de moeite neemt zal een meesterwerk ontdekken.

John Hiatt ::The Eclipse Sessions

De eerste regel die John Hiatt zingt op zijn nieuwe CD The Eclipse Sessions is: ‘Getting dark and it feels like trouble.’ Het tweede nummer All The Way To The River gaat over de zelfmoord van een vrouw (zijn ex-vrouw?). Je moet er laf voor zijn, maar ook dapper, meldt Hiatt. Kippenvel. Nooit eerder was hij zo persoonlijk en ontroerend, nooit eerder in een carrière die meer dan 25 platen omvat hield hij zijn cynisme zo in toom, nooit eerder klonk zijn stem zo goed en doorleefd. De muziek is dankzij de productie van Kevin McKendree, en de bijdrage van diens 17-jarige zoon Yates op gitaar, elementair maar leeft en sprankelt. The Eclipse Sessions is een formidabele plaat, een hoogtepunt in Hiatt’s rijke loopbaan. Reserveer maar vast een plaats in de top 3 van 2018.

The Devil Makes Three :: Chains Are Broken

The Devil Makes Three uit Vermont is een van de meest originele bands van deze eeuw. Bluegrass, rock ‘n’ roll, ragtime, gospel, blues, sixties garage, pop, zelfs punk, het duikt allemaal op in hun nummers en zorgt ervoor dat ze live meer dan opwindend zijn. Chains Are Broken is de opvolger van de covers-CD Redemption & Ruin en bevat elf nieuwe door zanger/gitarist Pete Bernhard geschreven nummers. De gospel in Pray For Rain, de herlevende sixties in Paint My Face, het poppy Can’t Stop, stuk voor stuk geweldige nummers op een adembenemend goede plaat.

Daniel Romano :: Finally Free

De Canadees Daniel Romano is even geniaal als onvoorspelbaar. Straighte country, pure pop, psychedelica, punk. In zijn muzikale universum bestaan geen grenzen. Het maakt hem de Neil Young van deze eeuw, Romano’s landgenoot die met zijn wispelturigheid ook eindeloos wist te boeien. Finally Free heet zijn nieuwe plaat, de achtste in betrekkelijk korte tijd, wordt bijna helemaal door hemzelf volgespeeld en is een moderne en eigenzinnige variant op de folkmuziek uit de jaren zestig. De melodieën zijn van een adembenemende schoonheid, de teksten surrealistisch en muzikaal klinkt het als een klok. Daniel Romano is de spannendste en opwindendste muzikant van deze tijd en Finally Free is een geweldig nieuw hoofdstuk in zijn imposante muzikale ontdekkingsreis.

JD McPherson :: Socks! A Christmas Album

Met kerstplaten kan het alle kanten op en meestal de verkeerde. Dan wordt het een soort goedbedoelde edelkitsch zonder ballen. Verrassenderwijs komt de in Nashville residerende rootsrocker JD McPherson, die met Undivided Heart And Soul een van de beste platen van vorig jaar maakte, nu ook met een kerst-CD: Socks, A Christmas Album By JD McPherson. Nou, zo vieren wij graag kerstmis. Met voornamelijk zelfgeschreven kerstliedjes is dit vooral een energieke rock- en soulplaat, waarop McPherson zich de longen uit het lijf zingt en zijn band keihard rockt. Zonder enige twijfel en overdrijving kunnen we hier beweren dat dit een van de tien beste kerstplaten ooit is.

Rodney Crowell :: Christmas Everywhere

Rodney Crowell had altijd een hekel aan kerstmis. Tot hij in december 2011 op de radio het nummer Grateful For Christmas van Hayes Carll hoorde. Weer wat jaren later nam hij met Mary Karr het liedje Christmas In Vidor op, wat niet paste op hun duoplaat en op de plank bleef liggen. Van het een kwam het ander en nu heeft ook Crowell, in de traditie van de grote countrymuzikanten als Elvis, Gart Brooks, Dwight Yoakam en Jerry Jeff Walker ook zijn kerstplaat gemaakt: Christmas Everywhere. En die is totaal anders maar net zo goed als zijn andere unieke solowerk. Verplichte kost voor een geslaagd kerstfeest.

Aaron Lee Tasjan :: Karma For Cheap

Op jonge leeftijd speelde Aaron Lee Tasjan in The New York Dolls, later ook in Drivin’ N’ Cryin’. Als solo-artiest is hij op zoek naar de perfecte popmuziek. Zoals die ooit gemaakt werd door Beatles, Tom Petty, Oasis en vooral Jeff Lynne’s ELO. Hij had lid kunnen zijn van de Traveling Wilburys, complimenteerde iemand hem ooit. En zo is het maar net. Op zijn derde CD Karma For Cheap benadert Tasjan de perfectie. Zorgeloze, soms grappige, maar nimmer oppervlakkige pop met een hoofdletter P.

American Aquarium :: Things Chance

BJ Barham, leider van American Aquarium, is Bruce Springsteen, Robert Earl Keen, Ryan Adams en Jason Isbell verenigd in één persoon. Roots, Americana, country, heartland en Southern rock, ook op de nieuwe zevende plaat Things Change van de band uit North Carolina komt het allemaal weer prachtig samen. Het maakt American Aquarium een van de opwindendste en beste groepen van dit moment. Things Change draagt de sporen van Barham’s nieuwe leven: gestopt met drinken, getrouwd, het naderende vaderschap. American Aquarium durft te ontroeren en Things Change is een prachtplaat.

Arthur Buck :: Arthur Buck

Singer/songwriter Joseph Arthur en R.E.M.’s Peter Buck waren fans van elkaar en toen Arthur bij Buck een achtergelaten dobro kwam ophalen, begonnen ze spontaan samen muziek te maken. Het resultaat is Arthur Buck, de naam van hun CD en van het duo. Het is een muzikale ontdekkingsreis zonder grenzen. Sixties, psychedelica, elektronica, pop, hiphop. Mooie liedjes, inventieve muziek, eigenzinnig. Wie had kunnen denken dat Buck in zijn post R.E.M.-bestaan nog zo’n revolutionaire plaat zou maken. Arthur Buck is een van de fijnste verrassingen van 2018.

The Texas Gentlemen :: TX Jelly

The Texas Gentlemen was al een van de beste begeleidingsgroepen van de laatste jaren. Joe Ely, Leon Bridges, Jim James en Kris Kristofferson zijn maar enkele van de namen die gebruik maakten van hun diensten. Voor hun eerste eigen plaat togen ze naar de FAME Studios in Muscle Shoals, de plek waar veel van de allergrootse soulhits geboren werden. Het resultaat is TX Jelly, een combi van snoeiharde funk en Zuidelijke soul met een snufje roots en sixties psychedelica. Denk aan Booker T. & The MG’s, The Meters en Little Feat. Het maakt van TX Jelly de ultieme dansplaat die swingt van begin tot eind. Fenomenale muzikanten, fenomenale plaat.

Randall Bramblett :: Juke Joint At The Edge Of The World

Randall Bramblett was in de jaren zeventig lid van de legendarische fusiongroep Sea Level en speelde daarna zo’n vijftien jaar in de band van Steve Winwood. Maar wat hem echt bijzonder maakt is zijn solowerk. Op zijn elfde plaat, met de geweldige titel Juke Joint At The Edge Of The World, gaat hij met zijn eigen band helemaal los. Hier komen alle Zuidelijke muziektradities samen, van soul en gospel tot rock, blues en jazz. En het swingt allemaal van de eerste tot de laatste seconde. Daardoor vergeet je nog wel eens te letten op de buitengewoon originele en speelse teksten ven Bramblett, waar je moeiteloos de invloeden van Tom Waits en Charles Bukowski in herkent. Juke Joint At The Edge Of The World is in elk opzicht een top-CD.